Ölüm Şiiri - Mehmet Yılmazer

Şiir adamı tutar, öksüz şehirlerde yalnız...
Bir kız vardı elinde bulut çiçeği
Aynı sokaktan geçerdi zaman
Elimizden kayıp gitmemiş gibi
Ölüm ayrı bir devirdi
Bahçelerde anneler ağlaşırdı
Haram bir meyveyi koparmışçasına

Bir hece dokunur ayaklarına çarşıların
Sırtı açılır karanlıkta nefret suratlı sırların
Bizi ağlatan ne oğullarımız ne dostlarımız
Bizi ağlatan sırlarımızdır derdi yaşlı adam
Şehir böyle değildi o zaman
Kelimelerse şairin dediği gibi kifayetsiz
Dediğim gibi geniş yataklı nehirler kurudu
Korkusuz yaşamasından ölümün