Ölüm Şiiri - Selçuk Ataseven

Ölümün soğuk yüzüyle
Mutlaka tanışacaksınız
O dar çukurlara alışacaksınız
Karanlık ve yılanlı, çıyanlı
Bir gün çalacak kapımızı
Ve bizi alıp götürecek
Nötrleyecek, sıfırlayacak
Ve bu dünyadaki
Rolümüzü bitirecek
Sonunda bizi yok edecek
Şimdiden alışmak lazım
Ölümün o soğuk yüzüne
Ve onunla barışmak lazım
Darılmak olmaz ölüme
Birgün gelecek önümüze
Haydi diyecek gidelim
Geldiğimiz yere dönelim
Bekletmeyelim bizi bekleyenleri
Tıkamayalım yolları
Ölümün yollarını
Trafiğini tıkamayalım
Bütün yollar çıkar roma ya
Bütün yollar çıkar ölüme
Solacak olan gülüme
Ve çözülecek düğüme
Kulak verin öğüdüme
Sağa sola gömdüğüm gömülerime
Bir bitiş bir son, buluş mudur ölüm
Kaçış yâ da yok oluşmudur
Cesaret, iradesizlik midir
Ya da yaşamdan çekilmek midir?
Bir köşeye çekilip de
Dinlenmek midir ölüm
Ya da bıktım artık yeter demek midir?
Yeni bir başlangıçtır ölüm
Yeni bir hayata dalmaktır
Yeniden başlamaktır
Yeniden başlatılmaktır
Ya da yenilmektir ölüm hayata
Belki de düğümlenecektir düğüm
Kapanacaktır iki gözüm
Bitirilecektir sözüm
Ama sonsuzluğu
Dönecektir yüzüm
Ve bitecektir son sözüm!

Selçuk Noyan Ataseven

20.10.2014 Pazar
Cevizli / Kartal