Kapı çalar ansızın,
Menteşelerinden koparcasına,
tozu dumana katarak.
Üzerinde yılların yalnızlık örtüsü,
Çılgın bir ses duvarların kiri,
Güneşi doğrayan kırık bir pencere,
kirlenmiş mavisi.
Kat be kat buruşur tavan,
Titrer ayaklar altında bir can,
Doğrulur karanlığın içinden adam.
Kapı çalar ansızın,
İki tokmak ses arasında tükenir,
kıyamet gibi sessiz zaman
Kayıt Tarihi : 11.9.2013 08:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!