Ölüm Şiiri - Serdar Kosta

Ecel dediğin bir kuş, Kimin başına konar belli değil. Ölüm fenadan bekaya uçuş, Direnme. Var secdeye, eğil. Kimi aslandı, kimi koçtu, Kanadı olmayanlara bile, Ecel kanat taktı. uçtu. Ölüm dediğin doğuştur ebede, Deseler de ona yok oluş. Kim varsa dipte ya da zirvede, Uğramıştır ona da bu doğuş. Kimi candı,kimi canan, Uğradı hepsi bu sahile. Bir salih ameldir bekaya kalan. Korkutsa da beni varlığın, Biliyorum sevmeliyim seni. Ezilsem de cenderesinde bu darlığın, Rabbime kavuşturacaksın beni. Kimi mazlumdu, kimi ekabir, Matlubum rıza gerisi nafile. Rabbe ulaştıran kapıdır şu kabir.