Ölüm Şiiri - Adnan Çaşkurlu

Karanlığın güneşle söküldüğü an
Acı bir sese uyanıyorum,
Acaba bu acı ses nedir?
Diye etrafa bakınıyorum.
Kalkıp bir pencere açıyorum.
Salâ, acı bir sesle verilen bir salâ
Merhumun kim olduğunu duyamıyorum.
Abdest alıp camiye yollanıyorum.
Bir mevta ortada, yıkadılar, kefenlediler,
Sonra bir Arap hoca namaz kıldırdı.
Halk büyük bir uğultuyla mevtayı kaldırdı,
Ağıtlar, hengâmeler yeri göğü inletti,
Ama anlamıyorum, acayip kelimeler
Bir şeyler fısıldaşıyorlar;
Ecnebice kelimeler,
Rumca, Frenkçe, Rusça kelimeler
Bir şeyler söylüyorlar, meçhulce ve hafifçe
Götürdüler mevtayı mezara, gömdüler.
Bir şahıs, bir meçhul gömdüler.
Arkasından bir şeyler söylediler

Biri tercüme etti bana;
İyiydi, yiğitti, cesurdu ama
Bize ters düştü, garipçe.
Sordum, niye ters düştü size?
Kan ağlattı bize!
Haksızlığa karşı çıktı, adilce,
Mazlumu ezdirmedi, cesurca,
Kim bu dedim, kim bu?

Şu büyük, yüce Bilge’nin oğlu,
Alparslanların, Kürşatların torunu,
Anadolu’nun babası, Osman’ın oğlu,
Fatihlerin, Yavuzların torunu,
Yıldırımların, Kanunilerin nesli,
Muhammed’in (SAV) sevgili ümmeti,
Dünyaya baş eğdiren bozkurttu
Ölen bir milletti, adı Türk’tü! ...

Bir anda, acı bir hummadan uyanıyorum;
Aman ya Rabbi diye bir an düşünüyorum,
Şükür ki, şükür rüyaymış diyorum.
Bu rüya bana bir şeyler fısıldıyor;
Bir millet nasıl olur da ölür?
Aklımı zorluyorum, sebep arıyorum,
Aradığımı bir an sonra buluyorum;
Önce benliğini kaybediyor,
Kültürünü, örfünü, âdetini terk ediyor,
Din-i Mübini de bırakıyor, bâtıllaşıyor,
Mazisinden utanıyor,
Tarihine de küfrediyor,
İşte o zaman bu millet ölür.

Tarihin derinliklerinden bir ses;
Kendine dön, bâtıldan ümidini kes!
Ey Türk gençliği ve milleti!
Bilge Atam bir haber iletti:
“Ey Türk! Titre ve kendine dön! ”

Ağla Mum (Şiir) 2009