Şimdilerde ölmekten korkuyorum
Evet, hem de çok
Oysaki gelmesine kendimi alıştırmıştım
Umursamazdım hayatımın sonunu
Yada nasıl geleceğini
Biliyordum zamanı gelince biteceğini
Ne bir eksik
Ne de bir fazla nefesi
Alıp veremeyeceğimi
Ama yürürken bile korkuyorum artık
Nefessiz kalabileceğimin düşüncesinden
Yaşıyordum umursamaz zamana karşı
Akmak denilirse akıyordu saatler bilinmezliğe
Ben ise kaldım sadece sensizliğe
Bir gün düşersem toprağın altına
Endişem benden kalanlara değil
Benden mahrum kalan yaşayamadıklarımdır
Aslında ölümden hiç korkmuyorum biliyor musun?
Şimdilerde tek korkum;
Ölüm tadındaki, seni yaşayamamaktır.
Kayıt Tarihi : 10.7.2011 02:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Nisan 2011.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!