Duru bir öfkenin dinginliği süzülüyor
Gözlerinden , duvarları sökerek uzakları aşan .
Dört duvarın arasında çatlarcasına ağlayan
Hınçlarını büklüm büklüm saçlarında uzatmış
Huysuz çocuk nerede?
Nefesi sessizlikle harmanlanmış .
Hayatın uzuvlarını tırmalamış
Çocuklar, hapislerinden kaçmış,
Sevgilinin saçları ile boğmuş uykularını.
Uykusuz ,Gardı alınmış gecelerin ardından
Karanlığın koyu parfümünde boğulmuş.
Çocuklar aitlerini bulamadıklarında
Kendi ayakları ile gösterişli kokulara sarıldılar.
Çocuklar ,
gökte kaybolur
yerde çamura bulandırır paçalarını.
Boşluk ,
En derin bölgelerinden teğet geçiverir ,insanın.
Öyle ya
kuyularda kayıp bile olamazsın ,
Bilemezsin ,varılacak yer bildiğim yer mi ?
Bildiğim yer varılacak yer mi?
Kayıt Tarihi : 8.5.2021 21:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Teşekkür ederim hitap edebildiysem ne mutlu :)
beğeni ile okudum
TÜM YORUMLAR (2)