Ölü Kuşları Gömdüm Şiiri - Tolga Baş

Hiç tanışılmamış bir tanışıklık bu
Belki de diyebileceğin
Tırnak diplerine kadar sancısını hissedeceğin
Kalbimi kemiren dudakların
Dudaklarımda eksik bir şiir
Tüm bu katliam kokan yalnızlığımın suçlusu da sensin
Köpek gibi korkuyorsun içindeki vahşetten
Yalnızlık sadece bir kelime
Çıkmaz bir sokağın karanlığında uyuyan çocuklar kadar aç
Yalnızlık sadece bir kekeleme
Aşka çırılçıplak soyunan aciz yanım kadar inançlı
Sen suya mahrum bir musluk gibi
Avuçlarıma muhtaç bekleyen sessizliksin
Aldığın, alacağın bütün intikamlar senin
Şemsiyemin içinde ölü kuşlar
İçim de dilinin asitli çekiciliği
Göğüs kafesim bir mezar senfonisi kadar zehirli
Eflatun fısıltılar toprağın rutubetinde
ve kanatlar gökyüzünü yitirmiş işte
Gökyüzü de kanatları sadece
Yine de mavi hâlâ
Yine de gri dudakların
Yağmur damlalarıyla dudaklarımdaki çatlaklara sızan
Bir düşman gibi
Bu kadar aşıksan sevgilim, sustum
Öldürebilirsin
Tüm kelimeler ve tüm kirli yollar senin
Sürüklenebilirsin...