Ölü Adamlar Şiiri - Ayça Öztorun

Gece sessiz gece uzun

Bir ben varım karanlığın içinde

Şehrin ışıkları yansımazken pencereme

Dışarda ışıkları yanan evler

Yıldızlar gibi görünürler

Dışı seni içi beni yakar

Küme küme olmuş, boyuna, enine büyüyen evler

Her biri keder

Birike birike yığılan keder

El birliğiyle örülmüş her biri

Kim görür ve anlar kederle örülen evin sessizliğini

Yazarım sessizliği yazarım

Kalemim fener olur sadece bana

Karanlığa ışık tutarım bir tek odama yansır

Kimseler bilmez yazdıklarımı

Kimse duymaz duymayacaklar

Ülkemde karanlığa büyüyen ölü adamlar...