OLMAZ OLMAZ DEME!
Neyin peşindesin? be insan oğlu
Senin sözün, geçiyor mu kendine?
Herkese akılı, verirsin ama
Çare bulamazsın, kendi derdine
Daima koşarsın, nefsin peşinde
Ölçüyü kaçırdın, her bir işinde
Kendin ateşlere, talip olmuşsun
Başkasını yakma, o ateşinde
Tek amaç var, nefislerin tatmini
Amaçların, hazırlanır zemini
Bu yolda insanlar, pervasız olmuş
Öncelikli, ihtiyacın temini
Dikkat etmez, helâl ile harama
Tiride rağbet yok, rağbet doğrama
Kanaat yok, tamahkârlık zirvede
Nefisler hiç, yanaşmıyor ikrâma
Rab bana hep bana, olmuştur düstur
Çekmeden varılmaz, yanına destur
Herkes yanlıştadır, kendisi doğru
Akraba, eş, dostu, hepsine küstür
Kimse ile yoktur, hoş bir uyumu
Maddiyatta, arıyor hep doyumu
Az versen yetmiyor, çok da artmıyor
Dibi delik torba, kör bir kuyu mu?
Sadaka vermekle, olunmaz fakir
İnsanı hayvandan, ayırır fikir
Bakır da , altında kızıldır lakin
Altın değerlidir, ucuzdur bakır
Kötü misal, misal olmaz biline
Deme hemen, her geleni diline
Sormuşlar bilgeye, edep ne diye
Demiş ki sahip ol! Dil, bel, eline
Ali Çelik 3
Kayıt Tarihi : 23.1.2024 17:59:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)