Olmaz. Şiiri - Kenan Mert Gülveren

Derin bir uykudan uyanınca
Düşümde mi kaldım, günde mi?
Kadıköy'de gördüm.
Adem amca badem satıyor.
Vapurdayım nefes veriyorum.
Bacalarından duman çıkıyor.
Simitler martılara servis yapıyor.
Çığlıklarımı duyuyorum havada.
Galata'dan geçtim Karaköy'e
Düşümde uyuyordum.
Karaköy'de uyanık.
Ben nasıl geldim buraya.
Satıcılar var yüzü asık
Geçim dertli.
Satıcılara yön soruyorum.
tek düşünceleri
Bugün ne sattık?

Bir selamla ılınan ruhum
bir huydum belki çok huysuz.
Fikirdim önce insan oldum.
Karanlığın elimle düzelttiğim,
Kırışık sayfalarına.
Sevdim, seviyorum, seveceğim yazdım.
Ve devam ettim yazmaya
Biliyorum ben biliyorum.
Kazandık çok defa.
Anlamaya çalışırken
Anlaşılmıyor kabul ederken.
Sensiz ve sessiz
Gerçeği ararken
Yalansız dolansız Aşk'ta
Gerçek tarafındayken gerçekten
Yalana batıp gidenlerin sırtında
Geçmişimizi seyrettik.
Artık kazanacak bir şey yok.
Ve..
Kaybettik çok defa
Gerek var kaybetmeye daha.
Sonu belli savaşlara bulanmayalım yeter.

Kazananlar tarafında yer alan
Bütün kaybedenler gibi
Ben gibi, siz gibi.
Başkaları da dertli
Herkes yaralı biliyorum.
Başka yaralar almayalım yeter!

Ortalarına geldiğim hayatım
Bıçak sırtı günler yaşadığım.
Güneş doğsun istedim hep.
Doğsun ki yüreğinin kutuplarına çekilenler
Isınsın, ısınsın ki
Ben yaklaşayım Onlara ve kendime
Yaklaşayım beklenen O güne.

Yolun içinde karşımda bıçaklar,
Bıçaklar gerçeğe yakınlar.
Sapı ahşap gövdesi donuk.
Bıçaklar gerçeği söyler.
Gerçekler bıçaklar gider.

Kimileri,
Eksik oldukları.
Farkında olamadıkları
Tamamlaya tamamlaya tamam
Olamadıkları için

Kimileri,
Fazlalıklarından
terkediliyor.

Olmaz, olmamalı
Olamamalı.