Kes İpini Şiiri - Salim Diyap

Ey, zamandan merhamet bekleyen kadın!
Yıllar sonra, ela gözbebeklerinin beyaza bağlanıp yüreğime yürüdüğü yerden sesleniyorum sana:
Yalın ayak, üryan koştuğum yollarda, çöl dikenlerine serpiştirdiğim hüznün can yankısı var seslenişimde.
Yüzümde çizgilerle,
kısık gözlerle,
göz torbalarımın üstünden bakıyorum yaşamın sonsuz çayırlarına.
Sesimi duy,
Sokul bana eskisi gibi,
Okşa buruşan ellerimi!
Ne bu zamanın tersinmez akşı umrumda,
Ne de yüzünde keskinleşen çizgilerin.
Sevip sevildiğimiz anlardan başka nedir ki yaşam dediğin?
Hadi kaldır başını yaşanmışlıkların doruğundan
ve tekrarla bu sözlerimi;
Hey zaman!
Baktım bakabildiğimce yar gözünde sevda çağlayanlarına.
Bakmadığım yıldız, rengine akmadığım çiçek kalmadı yar kucağından.
Daha da acıma,
Kes ipini,
Yere batsın merhametin!