Öldürmeyen Mucize Şiiri - Hümeyra Yılmaz

özlemin ayaklarımda nasır nasır yuvarlanırken
.../ hala ayrılık kokuyor ellerim
kıyı kent kalabalığıyla süslediğim cahil yalnızlığımı
renkli uçurtmaların kuyruğuna bağladım
onlar uçtukça ben ağladım...!

yeşil sarhoşu kırlara küfürlü şarkılar ektim
derken bir çoban geçti gönlümden.../ sürüsüne bereket
gözlerinde memleketinin babadan kalma çaresizliği
dudaklarının arasından kavalına yüklediği isyan olsa da
tezek kokan umudu taşıyordu geniş omuzlarında
o yoruldukça ben utandım...!

irili ufaklı aşklarımı indirdim tavan arasından
kimi ortadan kırılmış, kimi ıslanmış, kimi de kayıp
bir tek renkleri değişmemiş.../ her biri pembenin düş tonu
geçici hatıra kayıplarımda bir senin adını hatırlıyorum
bir de o sessiz sedasız terk edişini
ardından sallayamadığım mendilimde, göz yaşlarımı biriktirdim
o ıslandıkça ben yandım...!

kısacası,
ölmeden önce sırma saçlarıma takacak sıradan bir mucize bekledim
o gelmedi.../ ben de ölmedim...!