Oldum Öldüm Şiiri - Fazile Aşar Aydınalp

OLDUM ÖLDÜM

Tarih öncesinden kalma bir g/izin ateşinde yandım önce
Usul usul büyüyen bu derin sızı,
Muhabbeti devasalaştıran bu çocuksu hüzün,
Kuyularımı derinleştiren,
Yusuf tutanlarımı çoğaltan yüzün
Ve her şeyi gösteren,
Tün kainatı derininde g/izleyen buğulu g/özün…

Tarih öncesinden kalma kokulara büründüm önce.
Tenime dâhi değmemiş ruhum,
Zerrelerimi arayan zerrelerim,
Zamanın bilinmediği zamanlarda ve mekânlarda
Henüz Dünya’ya gönderilmemiş kalbimi arayan ellerim.
Ellerim! Ete kemiğe bürünmemiş ruhumun elleri…

Tarih öncesinden kalma bir sevdaya düştüm önce.
Kalu bela’dan Dünya sürgününe,
Sessiz çığlıklardan oluşan türkülerimle,
Dağların iliklerinde hissettiği kederimle,
Kimseler imcinmesin diye yüzüme geçirdiğim eğreti tebessümlerimle,
Arz’ın ve Arş’ın içine sığmayan,
Bir incir tanesini doldurmayan zerrelerimle,
Hiçliğim ve Hepliğimle!

Tarih öncesinden kalma bir g/izin ateşi ile yandım önce!
Usul usul büyüyen cümlelerin sesini kıstım zikrimle.
Lâl dilimde büyüttüğün nağmeler sardı Arş-ı Alâyı!
Bu çılgın b/akış, bu derin arzu
Yaktı kavurdu benliğimi!
Arz’dan Arş’a oldum seninle
Arz’dan Arş’ a öldüm seninle…