ne acı
yakılan sayfaları hatırlamak
kırdığın kalemlerle yazı yazmaya çalışmak
hiç bulamadıklarını aramak
kim dese
saat sabaha karşı 05.00
şarıl şarıl yağmur yağıyor
iki kişiyiz
etrafta kimse yok
benden başka
şarıl şarıl yağmur yağıyor
kirli bir sevda
benim dalgalarımda boğulur
tutunamaz sandalıma
kim aşkı vucuduna kıyılarsa
düşünür
ve yorulur
şimdi özür dilemeyi öğrendi
bakarken küfürlü gözlerime
tasasızda sevdasızdı
şimdi öğrendi
gidenin ardından
ağlamayı
bilerek mi yapıyorlar bunu bana
beynimi okuyorlar sanki
sevda düştüya ocağıma birkere
yandı tutuştuya yüreğim
biliyorlarda basıyorlar damarıma desem
nerden bilecekler
bana bilmediğim bir şey söyle
kanadı kırık bir kuşu iyileştirdiğini
suya muhtaç bi çiçeğe su verdiğini
ellerinle
beni gizli gizli sevdiğini söyle
sevmesende..
diğerleri gibi kaldım
ortasınde kırışık
dalından tutmaya çalıştım
ulaşamadım aşkının
kaldım onlar gibi
karmaşık
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!