ÖL DEMEDİN Kİ, BANA
Beni halk eden güzel
Al; dedin dedi bana
Ben seninleyim ezel
Ol dedin dedi bana
Bugün açtım gözümü
Sana dönük yüzümü
Hikmetin kıl sözümü
Gel: dedin dedi bana
Cenneti Hurileri
Müzeyyen Nurileri
Mesken et göğü yeri
Kal; dedin dedi bana
Ebeden baki kalan
Rahmeti ile gelen
Beni ateşten alan
El dedin dedi bana
Sahibimsin bir tanem
Nazargâhında hanem
Şahidim cümle âlem
Bil dedim kulum sana
Hikmeti esrarısın
Vahy verilen arısın
Peteğe kovan tasın
Bal; dedin devâ bana
Zalimlere aldanma
Ateşlerinde yanma
Yalanlarına kanma
Hâl; dedin yürü sona
Diyorum ki kabûl et
Hayat oldu mezellet
Mahdum ebaya cellât
Del dedin deldim vana
Ses geldi ötelerden
Uhrevi derelerden
Ayrılığı defterden
Sil dedin attım yana
Verdin âşkın hapını
Yutuverdim hepini
Abd’im gönül kapını
Çal; demiş idin bana
Seherde püsen püsen
Rahmeti estirir sen
Gafletle hemhâl isen
Öl demedin ki bana
İSLÂMİ’yim nazırım
Vuslatına hazırım
Hadimine vezirim
Yol dedim tez ver bana
09 Ramezan 1440 Selase
14 Mayıs 2019 Salı
01 Mayıs 1435
Hızır 9
Kayıt Tarihi : 14.5.2019 12:26:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!