Conkbayırın Güneşi Şiiri - Müslüm Bayram

Perdesini çekmişti karabulutlar
Güzel ülkemiz üzerine germişti
Dört yanımız kuşatılmış
Vurulmuştu kör kilitler
Gök gürültüsünü andıran
Yankılandı gür bir ses!
Ürpererek kendimize geldik o an.

Mehmetçikler... Size taarruzu değil
Ölmeyi emrediyorum diyordu
Alev alev çakıyordu yıldırımlar
Bir Aslanın kükremesini andırıyordu.

Boğazın gök mavisine denkti gözleri
Altın sarısı saçları
Anafartalar fatihi Mustafa Kemal
Conkbayırın güneşi
Yıldız gibi parlıyordu.

Gergin yaydan fırlayan ok gibi
Atıldı ileriye Mehmetçikleriyle
Allah Allah Allah şehadetleri eşliğinde
Gökler kapaklandı secdeye
O anda koptu kızılca kıyamet!

Apansız süngülerin ucundaydı düşman
Savruluyordu anavatanın bağrına
Düşüyordu cansız bedenler.

Kızıl ufukları yararak
Kan kırmızı süngülerin damlası
Doğuruyordu destanını
Yazılacaktı tarihe şanlı adı
Kara toprak kucaklamıştı şehidini
Çanakkale’de.

Üzerinde güneş batmayan
İmparatorlukmuş mu ne
Peh peh peh...
Şatafatlı dev gemilerinizle batın!
Tadın azgın sularını boğazın
Seyit onbaşının alın terinden
Mezar yerinizi kazın.

Ey emperyalistler ve uşakları görün!
Türk ne demektir tanıyın
On altı devlet kurmuş atalarımızın
Atar kan damarlarımızdan ruhlarını
Arşın katı rengi sancağımızı
Göklerde ilelebet dalgalandığını
Okuyun!
Şanlı destanından.