Oku, Okuyabilirsen! Şiiri - Mustafa Ceylan

İndi gözlerimden yetim yağmurlar
İçimde kapkara bulut harmanı
Harmanım savrulur, ben savrulurum.

Kader desem asla değil
Bu benim ihmalim sadece
Şimdi binlerce tıbbi terim
Hepsi çözülmez bilmece...

Bir şiir yazsaydım
Bakıp bakıp da gözlerine
İyileşir, zıpkın gibi olurdum
Anlamadın halimden nedense
'Dur, koşma! ' diyordun ya
İşte nihayet durdum.

Gitmek için gelmişiz bu istasyona
Ha bugün, ha yarın
Tren soluması ve tek düdük
'Dönmemek üzere ileri'
Ranfor* kâr etmeyecek
Anlamı kalmayacak
Bitecek müziği rayların...

Bir bilet kesecek Ölüm Meleği
Valizim, çantam olmayacak
Bulutlar giyeceğim üstüme
Bulutlar indireceğim gidişimle
Sen görmeyeceksin bile...

Seneler, seneler sonra
Düşersem aklına belli belirsiz
Düşersem yağmur damlası olup avuçlarına
'Bir şairdi, neler yazmış acaba? ' diye
Kendini arayacaksın mısralarımda..

Gör ki bütün şiirler
Kalemin susmayıp ağlayışı,
Hikâyeden değil
Mavi gurbetimdir sana...
Bil ki mahşerimdir her mısra
Oku okuyabilirsen...

**
Not:
Ranfor:Bir demiryolu terimi olup, trenin başka bir lokomotif ile takviyesidir.