Mustafa'da Mustafa Şiiri - Mustafa Ceylan

Mustafa'nın ruhundan bir Mustafa ses verdi
Düş giyinip çıktılar, yıktılar avluları.

Yağmur yüklü bulutlar geçerken gözlerinden,
Gülüştü çıkrıkların sesiyle kuyuları.

Susuzluktan kavrulan çocuklar çıksa evden
Yumuşak ellerine verecekler pınarı.

Parçalayıp zinciri "özgür olayım" diye
Kusmuşlar kaldırıma beyinden uluları.

Zemzem etmişler göğün pamuk memelerini
Bir gönül makasıyla biçip uğultuları...

Kar suyunda topuklar, deli mavi düşleri
Vurmuşlar ışıklarla karanlık kuytuları.

Vidalanmış harfleri söküp şiirlerinden,
Hüzünbaz duraklarda çizmişler yolcuları.

Adam mı Mustafa'da, Mustafa mı adamda?
Anlamadım bir türlü, hep "aynı" şarkıları...

Şarap kokan güneşle dağlardan sıyrıldılar
Koydular usul usul gözelere suları..

Tekeri kopuk kağnı geçip giden şu yıllar,
Yollarda kirmen kirmen zikreder uykuları.

Can eriği sevdalar Antalya'da raks şimdi
Bir baktım yosun gözlü çılgın yavukluları...

Gecenin her yerinde dolunaylar yıkanır,
Susar yorgun kıyılar seyredip kuğuları.

Adamdan Mustafa'ya: "Sakin ol, otur, bekle! "
Mustafa uyur kalır, unutur yarınları...

Mustafa CEYLAN