Yarım kalan bu şiir
Aşkımıza benziyor.
Dizeleri hep bir bir
Unutulup gidiyor.
Kalmış uzak bir yazda
Biz Zeus'un ayırdığı tenleriz
bundandır gövdemin sana akışı
gel karışalım birbirimize
sen bedenime eklen
ben kaybolayım sende
Biz neyiz şimdi
iki eski dost
iki yeni yabancı
aynı batında gelişen
ihtiras ve utanma gibi
hangi doğmayacak güne gebe
içimin kuyusunda büyüyen karanlık
karanlık ki başka adıdır
sonrasızlığın ve ölümün
yaşlı gece
Bir akşam alıp başımı
Kaçacağım
Bu şehirden çok uzaklara
Belki mevsim kış
Belki çiçekler durmuş olacak bahara
Heybemde yalnız yıkılan umutlarım
Uzat afyon dudaklarını
leylak kokulu
biraz zaman
serin gölgesiyle
bir yudum akşam gönder
çok değil
kutsadım seni ben
ve kaçtım senden,
gölgeni içimde bir cam gibi taşıyarak.
aşkım o
en onulmaz yaramdır benim
Üzümler oldu mu
Bir akasya çiçeğinde an beni
Bir tomurcukta
Bir mavi renkte
Bir tatlı gülüşte an
I
Yazıldığı gün belliydi
Kâğıdı doldurmasından
Ortak güncemizin bittiği
II
ay battı gözlerinde
çevremiz büsbütün
hüzün
gecenin dibindeyiz artık
günden yüksekçe
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!