Oksijen Şiiri - Gökhan Tgb

O oksijenimdi ,azotsuz saf oksijen im benim. o saf ve duru halini son kez içime çektim. yanmadik hucrem kalmadı. o hücreler ki ayda bile yaşıyan hücreler saf bı oksijenden böylesine etkilendi. bidaha hiç oksijen almiyacakcasina ruhsuzlastilar ve alamadilarda o oksijen çaresizce ayrılıp gidecekti ve dur dediğimde bile durmuyacakti .güneşin içindeki gaz parçacıkları gibi hiç durmadan yakıp gidecekti. o oksijen ki helyumsuz bir işe yaramiyacak ve etrafı bukadar çok aydinlatamiyacakti.