Okan Kuzu Şiirleri - Şair Okan Kuzu

Kandırma kendini boşuna,
Bİr daha dönmeyecek asla.
Ne bir sonbaharda,
Ne de yıllar sonra;
Bir perşembe sabahında.
Çünkü o;

Ne yaparsan yap,
Değiştiremezsin gerçekleri.
Her şey bitti anlasana,
Artık o yok hayatında,
Yalanmış zaten sevgisi.

Bir perşembe tanıdım seni,
Karışık duygular içinde.
Korkuyordum sevmekten,
Ya sevilmezsem diye.
Ama istiyordum sevmeyi,
Korkusuzca güvenmeyi.

İşte bitti, asla bitmez sandığım.
Gördüğüm bir rüyaymış,
En güzel yerinde uyandım.
Hani bırakmayacaktın beni?
Hani yaşayamazdın bensiz?
Nerde verdiğin sözler?

Seni sevmek,
Yakamozları izlemek geceleri.
Ay ışığıyla konuşmak çocuk gibi.

Seni sevmek,
Ansızın uyanmak gece yarıları.

Bak! yine akşam oldu.
Yine yoksun yanımda.
Biliyorum olacak sabah,
Doğacak tekrar güneş,
Geleceksin bana.
Ya sabah olmazsa birgün.

Bir gün gelipte,
Geri dönersen eğer
Sevmiyorum seni diyemem.
Gizleyemem içimdeki,
O büyük sevgiyi.
Yalan söyleyemez gözlerim.

Neden çıktın ki tekrar karşıma.
Çok öncede bitmişti bu tiyatro.
Bir başka perdesi yoktu seni anlatan.
Herşey senin oynadığın bir oyundu geçmişte.
Ve ben gözlerinin esiri,
Kör bir seyirciydim sadece.

Bilmece dolu ömrümden,
Son yaprağıda koparıyorum şuan.
Camdan bir şişeye bırakıyorum.
İçerisi sudan bir duman olan.

Ölüme gidiyorum artık yavaşça.

Yitik bir sevdanın, göz yaşlı satırlarını yazıyorum.
Kalemim her gece kahrına ağladı.
Hep seni düşündü ve seni yaşadı.
Geçen zaman çare olmadı sensizliğe.
Izdırabımın tarifi yapılamadı hala.
Ben ki hiç isyan etmedim kadere,