Seni sevmeyi bıraktığımda şiire başladım
Severken içimde seni ,
Güzel kelimeleri yazıya dökemedim
Şimdi sevgisiz ,
Her ne kadar güzel kelime varsa satırlarımdasın
Yazıyla süslerken seni , miş gibisin
Tüm şehir sessizliğe büründüğünde ;
Yine geldi işte gece , başladı buhranın ,
Biliyorum yoksun ama hiç gitmemişsin de ,
Tüm şehir sessizliğe büründüğünde isyanım .
Senden başka yoktur durağım ,
Değeceğini anlasaydım o an sökecektim gözlerimi yerinden
Arka mahallede yürürken el ele kalakaldım tüm duygularım yıkılırken
Sırf seviyorum diye tanıyorum zannetmişim seni
En ücra köşemde öldürdüm seni
En sessiz yerimde , en ıssız halimde
Sönmüyorsun içimden gidişin gibi ani ...
Bu yenik halimi zor toparlarım , belki
Kolay sanma sakın ,
Koca bir ateş sanki
Bir yaprak gibi sonbahara teslim ederken beni
Nedir bu kendimle savaşım
Hükümlü geçmişim ağırlaştırılmış müebbet gibi
Ne yana dönsem elimle koymuş gibi
İçimdeki şeytan sağ iken karanlıklar intikam gibi
Unutmamak için aynı yanlışı defalarca yapar gibi
Bir yükümmüş gibi , hep geriye dönüyorum . . .
Gizleniyorum göğüs kafesimin içinde bir yere
Resmin rehindir gözlerime
Yılgınlıklar bıraktın üzerime
Oysa sığınaktın ömrüme
Geçen zamanın her bir günü korku ve endişe
Güç yetmez ki gerçeğe ...
Bir silüet oluştu önüme senden öte görünmez ki gözüme
Ne olur , dön desem , istersen kıvrılırım bir köşene
Devrilmişken bütün gök üstüme
Uzat elini sıcaklığını dokun buz kesmiş ellerime ,
Sarfınazar et yaslandığın gururundan
Onca sürgünlük yetmedi de ,
Olmayınca biter mi sandın hikayemiz ;
Başkasının koynunda uyurken ,
Nefret ede ede seviyorum seni
Lanet ettiğim kendime benim ,
Kötü bir söze lal olurken dilim
Ölümü bekleyen bir hasta gibi çaresizim .
Şehri değil dünyayı terk edesim var bugün !
Sen benden gittin ya
Yine düştüm dört duvar olmasa da ,
Dört başı mamur uçurumlara .
Gel kurtar beni bu karanlık adamdan
Bakışlarında kayboldum ben
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!