Ben ,
Yedi düvele anlatırken sevgimi ,
Sen ,
Duymak istemediklerini kalbinden atıyorsun ,
Oysa sığdıracak yerde bulamıyorum .
Kınama , yüz çevirme kimseye hayat dediğin kazanımlarının tekrarıdır
Bir gün gelir tekerrür eder
Bir gün gelir ayıpladığın şeylerin başrolü olursun . . .
Tuhaftır ,
Hesaplaşamadığın şeylerin
Hayatının merkezinde duruşu ...
Gizlerin yarındaki yeri
İçimizdeki sonsuz sevgiler
Kısa bir zaman döngüsü ,
Bütün unuttuklarım boşa gidiyor ne zaman güneş batsa ...
Şu gök kubbe altında bir deniz derinliğisin oysa
Bir şarkının nakaratı gibi dolanmışsın aklıma
Özlemin , özümden bir parça ,
Keskin bir kalemdir zaman , ufuk çizgisinde yıllanan
Kesemedim yolunu , geçiyor zaman hiç durmadan ,
Hayallerime ulaşmak istedim
Aklımdan hiç geçmeyecek şeylerle karşılaştım
ve direndim
Tüm bunların kör kuyusu
Yokluğun ezip geçti kalbimi içime kapandım
Geceler uzun , güneş tekrar doğdu
Dünleri düşüne düşüne geçti ömrüm ,
Susmak mümkün olsaydı içimdeki hengâmede , keşke
Sen varken düşlerimde , eğik boynum ...
İnsan aynı hatayı tekrar tekrar yapıyorsa ,
Mutsuzluğa razı oluyor demektir ,
Tercihlerim mutsuzluğu aşk bilip sarılınca ,
Mutluluğu gülen bir resimde görüyorum sadece . . .
Nakış gibi işlediğim aklımın almadığı bir sırdın
Kalbimi yarıp geçtin çemberinden çıktım
Neşe mi söndürdün kayıp giden bir yıldız gibi
Al bütün ganimetleri sensin bu savaşın galibi
Görkemli içimde yanan ateş şimdi
Sen gittin içim öyle yandı her şey yarım kaldı
Gözlerimin yaşını kurutup konuşurken ,
Herkes unuttum sandı
Dilimde şiven yüzümdeki ben gibi
Namütenahi aşkının payı ,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!