Öğüt Şiiri - Fatih Çınar

ne bilinir kadrin ne geçer sözün
kocamış kurt olursun itlere doğar gün
yaz mevsimi kar yağar yaprak açar güzün
gözlerinde mazi yanar yaşayamazsın bugün

yürüdüğün ovalar güngelir olur tepe
tohum atarsın ekin vermez sana bağ bahçe
istemesende intizar dökülür ağzından hece hece
fareler terk eder bir sen kalırsın bu batan gemide

gelen gider meydan kalmaz sana
yiğit öldü şan kaldı namert olana
cihanda yoktur sorgu sual sana bana
ibret vardır dört kitapta arif olup anlayana

nehirler akıp gider kelep kelep
hem su verir hem boğar aranmaz hiç sebep
ağaç baki değil meyve dalda durmaz hep
hiç şüphe yok birgün kopacaktır kıyamet

zaman geçer viran olur bu şehir
lokman gelir nafile yaralar derinleşir
vitrine koyup kendini etsende teşir
gelen geçen bakarda yaraları depreşir

garip ankaralı söylerde bir ders alırmı
su üstüne mürekkeple hiç yazı yazılırmı
sultan süleymana kalmadı bu faniye kalırmı
bu sözlerim boşlanıp yabana atılırmı