Öğretmenler Şiiri - Ünal Geçeci

Ben bu yurdum.Vatan da ben,millet de benim.
Sen beni eğit, bana şekil ver öğretmenim.
Sen eğitmezsen bizi, kim eğitir, söyle kim?
Görevinin farkında olmalı öğretmenler,
Cennet yurduma ışık salmalı öğretmenler.

Kimseye küsmeden ve kimseye darılmadan,
Azimle çalışarak; durmadan, yorulmadan,
Denize düşse bile yılana sarılmadan,
Çabayla kurtulmayı bulmalı öğretmenler,
Cennet yurduma ışık salmalı öğretmenler.

Güzeli, iyiyi, her şeyi verecek onlar,
İlimle, irfanla dört yanı saracak onlar,
Atimize güzel bir düzen verecek onlar.
Meşaleyi eline almalı öğretmenler,
Cennet yurduma ışık salmalı öğretmenler.

Yaramaz olur çocuk, sabır sizdedir elbet.
Sabırla olgunlaşır, adam olur nihayet.
Bütün umudu size, çok güvenir bu millet.
Cehaleti bu yurttan silmeli öğretmenler,
Cennet yurduma ışık salmalı öğretmenler.

Uzatmalı tabi, her insana zeytin dalı,
Kin, garez nedir? Kalpler sevgi, şefkat dolmalı,
Kulak verip millete, dinler ise Ünal’ı:
“Vatanın kıymetini bilmeli öğretmenler,
Gerekirse uğruna ölmeli öğretmenler…”

24-11-2006
Elbistan