Öğretmenler Şiiri - Yılmaz Tarhan

Tüm okullar açılınca.
Harlanırlar öğretmenler.
Çocuk,çiçek saçılınca.
Korlanırlar öğretmenler.

Artırın,derse katsayı.
Aslanın ağzında payı.
İsteyince sendikayı.
Horlanırlar öğretmenler.

Ev bulsalar,odun yoktur.
Yanmaz soba,yer soğuktur.
Ulaşamaz o’na doktor.
Çorlanırlar öğretmenler.

Elbisesi alık gibi.
Eskilerden kalık gibi.
Deredeki balık gibi.
Torlanırlar öğretmenler.

Zamlar yakıp,haşlayınca.
Dağ başında kışlayınca.
İlk göreve başlayınca.
Zorlanırlar öğretmenler.

Küçük yavruyu sevince.
Onu topluma övünce.
Yetişmiş biri görünce.
Nurlanırlar öğretmenler.

Öğrenciyle haşır-neşir.
Düşmez elinden tebeşir.
Akan dere gibi şır,şır.
Şarlanırlar öğretmenler.

Ağrısı gitmez belinden.
Gelen zamların selinden.
Hele, eflasyon elinden.
Darlanırlar öğretmenler.

Gökkuşağı,sarı gibi.
Tarladaki darı gibi.
Çalışan bir arı gibi.
Sırlanırlar öğretmenler.

TARHANİ de vurur saza.
Suçu olsa bile,keza.
Bu nedenle alsa ceza.
Arlanırlar öğretmenler.