Öğrenmeyi Öğrenmek Şiiri - Kağan İşçen

Anlaşılamaz bir coşkuda
Açıldı rüzgarın iyimserliğine
Kitabın arka kapağından kaldırmadan başını
Gülüşünü fikrinin inceliğine bağladı
Bu dedi bu
Tarihe baktığımda oluyor böyle
Dudağımda sakladığım sürprizin soy adı hepimizin
Ve sokaktan çocuk sesi çekilmedi daha
Güneşin en şefkatli olduğu şu an gibi
Eşitliğin ve doğruluğun Ekmeğini yoğuracağız
Damak damağa yavru kuşlarla
Kırlardan metrolara
gözyaşı demleyen annelerimiz
Suçlu bir son telaşla
Uzanmayacak toprağın tortulu kekre mahçup korkusuna
Ve sıkışmayacak
Insan kanı harçlı odalara
Kirpikleri kendine yumulu kızlarımız
Ağaçları boyalı bir kabustan
Izinsiz bir düşle kalkacak ayağa
Emekleyen çocuklarımız...

Gölgelerimizi solduramadınız
Siz
Hayat kokulu
Ve Tuzunu satamadınız
Hüzünlerimizi serptik
Kefen gibi ömrümüze biçtiğiniz
Betonarme yalanlarınıza
Siz
Küfrümüze kiralık arzuhal
Arayıp da Çaresiz düştünüz
Sırları elimizden aynalara
Dilimizi çözemediniz daha
Çözemezsiniz
Uçarı bir türküde duraksız ırak
Noktası hasretle uzun
Sofrası yoklukta umut
Siz
Inadımıza nakaratlık
Bir küfürde
Öğreneceksiniz
Öğrenmeyi...

Ey geceyi sabaha bağlayan son kalp tıkırtısının keşfedilecek anlamı
Ey hışırtısı tozlu ağacın her bir yaprağını çarpan darphane budalalarının biçimsiz suratlarına
Ey penceresi sokağa en yakın varoş ikindilinin çay sefasının dalgası burjuvaziyle
Ey
bugünden yarına çiçekler yetiştiren gerçek iyimserlik
Bilimi
Ey çekiciyle zamana en güzel seslenen nota
Proleter...ya...
Kahkahasıyla son verecek
Bu son safsataya hayalleri
Bilinciyle ölçülü ütopyaya
Ey sen
Ey ben
Ey biz
Ve
Siz
Siz
Siz
Öğreneceksiniz...
Öğrenmeyi...