Hayatın her alanını etkileyen bir sistem bu defa kafamı karıştıran. Eğitim sistemimiz. Yeterince eğitimli miyiz? Ya da Türk milleti olarak neler yaşıyor nereye götürülüyoruz.
Çocukluk ve gençlik dönemlerimiz okumak, bir meslek sahibi olabilmek için koşturmakla geçti. Bizden öncekiler bizlere göre daha şanslıydı, bizlerse şimdiki çocuklara ve gençlere göre çok daha şanslıydık.
Her gün etrafımızda sırtında kaldırabileceğinden ağır, gözlerinin ışıltısı kaybolmuş onlarca öğrenci görmüyor muyuz? Daha etrafına ne olduğunu anlayamadan anne baba sevgisini yaşaması gereken minicik bedenler, yarı uykulu gözlerle kreşe götürülüyor.
Çalışıp onun eğitimine, geleceğine yatırım yapması gereken anne babası tarafından. Mecburlar çünkü evlatlarının iyi bir eğitim alması şart. İyi ama kime göre iyi? Sadece şu anda çocuklarımız ve Biz anne babalar için gelecek demek okumak demek.
..
Sıcacık yatağından
Bebek kokulu bir çocuk
Pamuktan yanakları
Ürkek bakan gözleri
Minicik elleriyle
Erken uyandı o güne.
Korkak, çekingen
..
Hiç değişmemişsin esmer kız
Sokaklarında ıslak yağmur kokusu
birazda karanfil
Hala gözlerinde kahve rengi alacası
rimellerinde Abant yeşili
Bulut kümesi ağır ağır iniyor
Yoksa ağlayacak mısın?
..
DESTANLAR DİYARI ANADOLU
Babalarımızın anlattıkları bize masal gelirdi, değil mi? Bana da öyle gelmişti doğrusu. Tekrar tekrar anlatılmasından sıkılsak da onlar anlatmaktan sıkılmazdı.
Babam, babasından Çanakkale Savaşları, Kurtuluş Savaşı masalları dinleyerek büyümüş. Babamın babası her iki savaşa katıldığı için anlatımı yaşayarak anlatırmış. Belki de bu yüzden masallaştırmadan anlattığı için sıkılmadan anlatırmış. Babam da sıkılmadan dinlemiş olmalı ki benim sıkılacağımı aklının köşesinden bile geçirmeden anlatırdı hep. Masalın her sonunda da’’ Bu günlere şükür. Allah yurtsuz yuvasız bırakmasın. Bayrağımızı yerlere düşürmesin.’’ derdi.
Bir de sınıflarda, vatan, millet, bayrak şiirini en güzel okuyan yarışına girerdik. Öğretmen de en güzel okuyanı seçerdi. Seçilen sevinir, seçilmeyen üzülürdü. Vatanın, milletin, bayrağın ve de özgürlüğün bizim birinci seçilmemiz kadar önemi yoktu ta ki 15 Temmuz’un zorlu gecesine kadar.
O gece savaşın masalını dinlemiyor, kitaplardan okumuyordum. Savaşı yaşıyordum. İnsanların ölüm yarışına, insanların öldürme yarışına girdiği gece. Ben ölecek miydim? Ben sabaha çıkabilecek miydim? Çocukların gözünün önünde anne babaları öldürülüyordu. Kardeşleri ölüyordu.’’’ Ya aynı durumda ben kalırsam..’’ düşüncesine bile dayanamıyordu bedenim. ‘’Ya onlar nasıl dayanıyor? ’’ sorusu sınavlarda zorlandığımız sorunun binlerce kat zorluğu…
Meclis yıkılıyordu. Evimiz yıkılacak mıydı? Okulumuz yıkılacak mıydı? Arkadaşlarım olacak mıydı? Sorular uzadıkça uzuyordu. Sorular geceyi uzatıyordu, gece soruları… ‘’Sabah olacak mıydı? ’’
Sabah olmuştu. Ortalık aydınlanıyor. Silahlar susuyor, silahlar toplanıyordu. Silahların yanında silahtan daha tehlikeli tetik eller toplanıyordu.
..
Vilayet oldun da burnun büyüdü
Hiç havandan geçilmiyor Aksaray
Bir yıl önce sanki bura köyüdü
Şimdi paha biçilmiyor Aksaray
Yarın ne olacak bu bir bulmaca
Başladı her yanda köşe kapmaca
..
Bütün seven yolu bekler,
Kervan gelsin yar içinde,
Güçleniyor doğru ekler,
Bizler sayak nar içinde.
Bahçemizde solmaz güller,
Güzel öter hep bülbüller,
..
gecenin karanlığına yansıyan dolunayın altında
cinayetine ortak olduğum balığımın cesedini parçalarken
aklımın ucundan şimdiye kadar geçmeyecek onca düşünce filizlenmişti..
o esnada kuşuçusu bilmem kaç kilometre ilerde bir kadın
elleri bağlı kaderine küfür ediyordu.
başka bir kuşun uçusu uzaklığındaki yerdeyse bir öğrenci
sabah olmasını iple çekiyordu ki
..
(bu şiiiri geçen sene konyada öğrenci evimde yazmıştım.arkdşlarımdan darbe yiyince) :)
Yürüyorum...yine ıssız,karanlık ve benim gibi yalnız olan sokaklarda...
Gecenin ayazı vuruyor tenime
Üşüyorum...elimden tutan yok
Rüzgarın sesi ürperti uyandırıyor içimde,sanki bişelr anlatmak istermiş gibi,kendini göstermeye çalışırmışcasına esiyordeli deli deli...
Korkuyorum...
çaresizim biliyorum.
..
Ve kapıyı bir kez daha Eylül çaldı…
Okula başladığımız ilk gündür Eylül,
Sırtımıza okul çantasını ilk takışımız
Saate göre uyanmaya başladığımız aydır Eylül
Derken şehri ilk terk edişimizdir
Elimizde kayıt evrakları üniversiteye gidişimiz
Belki de şehirlerarası ilk yolculuğumuzdur Eylül
..
Adın bir destandır, halkın dilinde,
Binlerce öğrenci, senin yolunda,
Parlak yıldızsın Kırşehir İlinde,
Ana kucağısın, Mithat Saylam'ım,
Bilim ocağısın Mithat Saylam'ım.
Çalışkan Valinden ismin alıyor,
..
Yıkılıyor yıkıntılar yıkıntıların
Üstüne yıkılıyor
Onlar yıkıldıkça ben yıkılıyorum
Acılar üst üste yıkılıyor
Izdıraplar gözlerden, sözlerden okunuyor
Gece karanlığında sessizlik yok olurcasına
Feryatla yırtılıyor
..
Işımak üzere asırlık gece,
Alaca sabaha binlerce şükür.
İlim, âlimini vurmuş süzgece,
Bu kutlu felaha binlerce şükür!
Doğuyor beklenen güneş ufuktan,
..
13 eylül 2006 Yeni dönem başlayacak temizlik yapılacak kantin düzeltilecek oğlum Sinan la hakanı kantine yolladım ben yıllık izinden döndüm OSTİM de işime başladığım gün iş yerine bir telefon geliyor telefondaki ses Rafia hanımın beni görmek istediğini ve saat 12 de beni beklediğini söyledi birden ne olmuştu da beni ODTÜ ye çağırmışlardı. Bu kadar acele olan neydi.
Apar topar iş yerinden ayrıldım bir solukta ODTÜ ye vardım rektörlük binasına girdim ve rafiya hanımın yanına vardım. Yerinde yoktu sekreter beş dakika bekle gelir dedi
Az sonra rafia hanım geldi sekreter rafia hanım diye başıyla bana gelenin o olduğunu söyledi bende rafia hanımın ardından odasına girdim.
İyi günler efendim beni çağırmışsınız dedim oda sen kimsin dedi bende 3 yurt kantin işletmecisi olduğumu söyledim. Geldin demek diyerek hemen sen bu hakan denilen herife ne kadar güveniyorsun diye dik bir çıkılsa bana sorusunu yöneltti şaşkınlığım henüz geçmemişti ki sen bu damadını ne kadar tanıyorsun ona ne kadar güveniyorsun diye, soru ardına soru ekleyerek bağırırcasına beni rencide ederek sorularını yöneltiyordu.
Öylesine şaşırmıştım ki cevap vermeğe fırsat vermeden tekrar sen bu damat’ın olacak herifi nasıl buluyorsun der demez hemen reflekslerine engel olamadan şu söz çıktı ağzımdan Ben bulmadım kızım buldu.
O sırada orta boylu tombul biraz kel biri girdi içeri içeriye giren o adanın ardından tekrar soruyor hakan şimdi nerede? ben kantinde dedim.
..
Gücü ve Kudreti Yetendir O; Görev Verir! .
O’nun zamanından kalma azim yürür daima! .
O’nun zamanından kalma merhamet kalemle! .
O’nun zamanından kalma nizam VATAN İÇİN! .
O’nun zamanından kalma cesaret; gönülle! .
..
Usulca batan güneş, saçları ağarmış bir ihtiyarı anımsatıyor. Evet, gün boyu mesai yapan güneş tüm yorgunluğu üzerinden atıp bir kez daha batıyor. Ardından ağlamaklı bir karanlık sarıyor her yanı…
Çöken karanlık her şeyi susturuyor. İşçiler, öğretmenler, öğrenciler, küçük çocuklar, araçlar, hayvanlar, rantçılar, inatçılar, ŞUcular-Bucular… Herkesi bir sükûnet içinde bırakıyor. Konuşan yalnız gece ve esen rüzgâr uğultusudur…
..
Yunus EMRE Duasıyla; Gök Kubbe Yerinde ve Sağlamdır! .
=Kemal KABCIK ve de YEREL GÜNDEMİMİZ=036==00.000.013=
Suç ve de Günah İşler isek Gök Kubbe Başımıza Göçer! .
******
Mektup Elini Tutmayı Değil, Kendini Kazanmanı İster! .
..
Anam babam kadar yakındır bana
Ömrümce minnettar kalacağım ona
Hayatı ilimi öğreten bana
Ömrümce başıma taçtır öğretmen
Öğrenci okulun çiçeği gülü
Öğretmenler yapar onu kokulu
..
Sana henüz seni seviyorum dememiştim
Diyememiştim
Geçen yıldı çok iyi hatırlıyorum
Günlerim senden aldığım nasılsınlarla geçiyor
Öğrenci grubunda bu soruya az puan biçiliyor
Verilen süre nasıl olduğumu anlatmaya yetmiyordu
Sol elimde bir paket sigarayla eve taşıyordum seni
..
Uzun bir süredir, kendimi tarihi eser gibi hissediyorum...
'sen gittğinden beri yani'
Hani şu vakıflar müdürlüğüne bağlı olup, yıkılması ya da onarılması mümkün olmayan ve kendiliğinden tarihe karışana kadar göya saklanan antika yapılar gibiyim...
Aynalara küsmüş... Duygusal komaya girmiş... Aşkla mumyalanmış iç organları bağışlanmış...
..
Gidenler bir gün arkasına dönüp bakacak,
kaybettiklerini gözleriyle yukarıdan aşağı doğru süzerek,
göz yaşlarıyla o anı süsleyecek.
bırakılanlar ise, beklemiş olduğu o günün tanıdı çıkarıp,
Kocaman bir oh çekecek, içi yanarken halen.
Gidişini durdurmak, seni affediyorum diyerek,
Haykırmak isteyecek yapamayacak.
..
Ülkemizde ve dünyada eğitim bir ülkenin ilerlemesi,kalkınması,ayakta durması için olmazsa olmazların başında gelir. Toplumları geçmişiyle yarınlarına daha emin adımlarla taşımak için eğitimin çok önemli misyonu vardır.Bu misyonun devamlılığı için eğitim her zaman taze kana ihtiyaç duyar.Bunu da kendisinin geçmişten bu yana yetiştirdiği bireylerle gerçekleştirmeye çalışır. Bireyler farkında olsun ya da olmasın formal ya da informal bir şekilde eğitime katkıda bulunurlar. Eğitim yaşı formal anlamda belki 36 aya kadar düştü ve 3 yaşından sonra belki yaşam boyu eğitim programlarımızıda dahil ederken hayatımızın büyük bir kısmı eğitimle geçmekte. Ülkemizde İlkokul,ortaokul,lise,lisans,yüksek lisans,doktora eğitimi tamamlandıktan sonra bu aşamaların herhangi birinin ardından iş hayatı başlamaktadır. Eğerki öğrenci bu aşamalarda büyük başarı gösterirse belkide yurtdışına gitmekte ve dünya sıralamasında üstlerde olan üniversitelerce "beyin göçüne" dahil olmaktadır,burda yatay bir beyin göçü yaşanmıştır. Yatayda yaşanan bu beyin göçü geri dönebilir,gittiği yerde daha donanımlı olup yuvasına dönebilir,kendisini olabildiğince üst seviyelere taşıyabilir ya da bir aşamada sistemden kopup başka bir hayat yaşayabilir. Zaten bu seviyeye geldiyse kopması düşük bir ihtimal gibi...
Gelelim dikey beyin göçüne. O kadar eğitim alıp teog,lys,kpss,ales,yds girip bölümü,mezun olduğu üniversite ne olursa olsun. Bu sınavlarda başarı elde edemeyen birey,hayatının başlamasını hep ertelemiştir.Zaten başlayacak gibi durmuyordur. Matematikteki dikey eksende gibi aşağı yukarı hareket eder,davamlılık,kararlılık göstemez.Hep pişmanlık yaratır geçmiş tercihleri;keşke daha düşük bir puanlı bölüm yazsaydım da atansaydım diye çünkü yüksek puanla öğrenci alan bölümlerden mezun olan çoğu aday şuan işsiz ve iş beklemekte.eeee ister istemez insan beyni hemen kıyaslama yapabiliyor,benden daha düşük puanla yerleşti ama hemen iş sahibi oldu bense kpss 10 kez girdim olmuyor,alım az puanlar yüksek. Bu şekildeki gibi mezunlara verilen ilk tavsiyelerden biri "özelde çalışsana", oluyor. Özelde özel kölelik yaptırılmak isteniyor ve aday bunu son çare olarak görüyor.Dİkey beyin göçü bireyi hep en derinlere,eksilere,depresyona,tükenmişliğe ve hatta örnekleri çok ihtihara kadar götürebiliyor. Madem 20 yıllar boyunca eğitim almış bireye çıkışta diplomasıyla birlikte iş vermeyecektiniz, neden 20 yıl meşgul ettiniz. Tabikide kendi tercihi bu ama bir zahmet eğitiminin karşılığını da bir nebzede olsa veriniz.
Osmanlı Devletinde Tarhuncu Ahmet Paşa öncelikle devletin geriye doğru on yıllık harcamalarıyla ilgili bir araştırma yapmıştır. Bu araştırma sonunda devletin yıllık gelirleri ile giderinin ne kadar olduğunu yaklaşık olarak hesaplamıştır. Böylece devlet gelirleri ile giderleri arasında denge kurarak denk bütçe yapmayı planlamıştır. İlk kez modern anlamda bütçe hazırlamış, gelirlerin 24 milyon, giderlerin 25,5 milyon altın olduğunu tespit etmiştir.Bütçe açığının saray masraflarının çokluğundan ve lüzumsuz hediye ve bahşişlerden kaynaklandığını görünce, bunları azaltmaya çalışmıştır. Bu çalışma hep hoşuma gitmiştir Tarhuncu Ahmet Paşa ne güzel yapmış,belkide herkes ayağını yorganına göre uzatmış, Devlet bir nebzede olsa toparlanmıştır.Şimdinin teknolojisi,bilgisayar çağı,ilerlemiş eğitim seviyesi ve yüksek kültürü düşünüldüğünde acaba diyor insan çok mu zor denk bütçe gibi bir çalışma yapılarak eksiğimiz fazlamız nedir?, şu bölümlerden,şu işlerden önümüzdeki 10 yıl alımlar az olmalı,gençlerin bu mesleklere yönlenmesi ihtiyaçlar doğrultusunda kısıtlanmalı. Ama nerde? Artık elini sallasan herkes üniversite mezunu,bu anlamda eğitimin denkliğide hesaplanamz mı? Mesela bir A mesleğinden 5000 kişiye ihitiyaç varken 30.000 kişiyi mezun etmenin mantığı nedir. Her mezun iş bulmak zorunda değil diyor bazıları ki bunu diyenlerin zeka seviyesi tartışılır.25 yaşından sonra çaresiz, boş boş gezen diplomalı işsizler,ailelerine karşıda mahcup olmakta,hayatının en önemli yaşları 20li yaşlar çok sıkıntılı geçmektedir. Artık hayat 30-35 yaşında başlamaktadır.Dikey beyin göçüyle 20 yıl aldıkları eğitim yavaş yavaş dibe vurmakta ve bu gençlere eğitim veren öğretmenlerinin,doçentleri,profesörlerinde verdiği eğitim boşa çıkmış olmakta.
Sahi biz niye eğitim alıyoruz, eğitim-öğretim ortamları niye var?
..
Mayis penceresinde sagnak ve gökgürültülü yagmur
Düsen iri damlalar desip delen gökleri topraga döküp bosaltirken
Sirtinda kirmizi gocuk bacaginda mavi don omzunda capraz canta
Akli dünyanin derin bir yerlerinde adimlari islandikca kaldirimlara saplanan
Sopsoguk bir gölge gibi yagmur degdikce ciplak dallarin
Elektirik diregine yakinligini siginip dönen dolanan
Coktan gecikmis bir otobüsün ne geldigi var ne gelecegine
..
Futbol günümüz dünyasında en popüler spor dalı olmayı açık ara sürdürüyor. Başka başka sporlar, boks gibi, basketbol gibi, atletizm gibi, zaman zaman tahtını zorlasa bile, onun seyirci potansiyeline ve insanları çekiciliğine çok da fazla yaklaşamıyorlar... Kazanmak her zaman gurur veriyor tabi ki sporda da başka başka şeylerde de... Son zamanlarda fanatiklik aldı başını yürüdü... Bu sadece bize özgü değil, bütün dünya da fanatizm futbolu, futbolcuyu ve seyirciyi avucunun içine aldı... Rakip takımın futbolcuları ve seyircileri adeta düşman bir ülkenin askerleri gibi gözüküyor öbür takımın taraftarlarının gözüne... Oysa böyle mi olmalı? Hani spor dostluk ve kardeşlikti... Hani sağlık ve zindelik için yapılıyordu bu spor ve onun bir şubesi olan futbol...
Bu gün futbol piyasası dev bir endüstri artık. Ülkeler ve o ülkelerin öne çıkan takımları hem bu işten milyarlarca dolar para kazanıyorlar hem de ülkelerinin reklamını, tanıtımını yapıyorlar... Biz Türkler ise yıllardır başarıya aç olduğumuz için, kazandığımız her başarı gözümüzde büyüyor ve adeta efsaneleştiriliyor, hem basın hem de halkımız tarafından... Hatırlarsınız mutlaka, Puşkaşlı Macaristan'ı elli sene önce 3-1 lik skor ile yendiğimiz galibiyet yıllarca kutlandı, basında ve her yerde konuşuldu durdu...
Eski zamanlarda maçlara giden büyüklerimiz anlatırdı, seyirciler karışık oturduğu halde hiç kimse de birbirine yan gözle bakmaz, kötü söz de söylemezmiş... Şimdi öyle mi? Maç bittikten sonra, cadde de bile rakip takım taraftarlarını görseler hemen paça kasnak dalıyor, dövmeye kalkıyor arkadaşlar. Neymiş, efendim üstünde Galatasaray forması ya da Beşiktaş forması varmış... Yapmayın arkadaşlar, hepimizi bu ülkenin vatandaşıyız. Milli maçlarda, var mı Galatasaray ya da Beşiktaş ayırımı?
..
Okulun demirbaşları durur karşında,
Üçü de olabilir tabi listenin en başında,
Mesleki tecrübelerini sorarsanız eğer,
Üçü de yolun yarısında 30-40 yaşında…
Sağda Türkçe Öğretmeni Orhan Duman,
Ooo cesaret verir, güç katar dik durman,
..
Yazılı sözlü sınavlarında.
Canımıza can katan kopya.
Çalışmasan olmaz kafalarda.
Çalışanların hatırlaması, kopya.
Bilmeyene ne denirse densin.
..
