Doğmamı anneme babama
Vatanımı, Cumhuriyetimi Atatürk'e,
Beynimi başarımı siz eğitimcilere
Bunu size ben borçluyum öğretmenim...
..
Antidepresanlarında uyuşturamadığı kederlerin sahibesi beynim
Ne çok soru işaretiyle dolu, çözdüm sandığım bütün sorulardan sınıfta kalışım
Beceriksiz bir öğrenci oluşumun ispatı.
Doğru sanıp işaretlediğim cevap anahtarlarım bir tek kapıyı bile açamadı önüme.
İtiraf ediyorum doğru süsü verilmiş tüm yanlışlara kandı, kanadı içerim.
Seni anlı yorumların boş vermişliğini, seni sevi yorumların sahteliğini, uzanan ellerin kirliliğini
Beyaz bir halisilasyon içersinde esas sanıp bulamışım gözlerimi.
..
7.Kalıcılık:
Kim dünyada bir eser bırakmadan gitmek ister? Böyle insanların sayısı çok mudur? Öyleyse insan bu dünyaya ne için gelir? Bu sorular felsefeyi ilgilendiren sorulardır ama aynı zamanda insanı ilgilendiren sorulardır. İnsanın kendisi kalıcı değildir, “Dünya bir penceredir, her gelen baktı geçti..” halk arasında yaygın olarak bilinen bir dizedir. Her gelen bakıp geçecek ama insanların bir bölümü kendileri gittikten sonra dünyada bir eserinin kalmasını isterler.Ünlü bir deyişe bakacak olursak.. “Dünyaya gelen her çocuk Allahın insanlardan ümidini kesmediğini gösterir, “ der. Ve insan dünyaya bir misyonu yerine getirmek için gelir. Kimileri bu sözü de alaya alabilirler.. “Misyonumuz filan yok bizim,” diyebilirler. Ama “İdealist” inançta olanlar, dünyada onları bir görevin beklediğinden emindirler. Ve bu görev dünyada ilelebet anılacak bir eser ortaya koymaktır.
Kimisi bu eseri, “Benim eserim çocuklarım; birisi mühendis, birisi doktor; birisi de avukat..Daha ne olsun..! ” diyebilir. Evet, onun eserleri çocuklarıdır. Kimi, yaptığı evlerle, köprülerle, anıt eserlerle anılmak ister..Her halde her meslek dalının kendine göre bir eser verme biçimi vardır. Sanatçılar da yaptığı heykeller, resimler,bestelediği şarkılarla anılmak isterler. Ama,herkese kolay gelen, her eli kalem tutanın kolayca eser verebileceğini sandığı bir alan daha vardır. Edebiyat. Ne diploma ister, ne de harç veya mala..Bir yazar veya şair asırlara dayanabilecek eserler yazma hayali güdebilir. “Bir şiir yazarım, dünyada değil ama, Türkiye’de beni tanımayan kimse kalmaz..” ümidiyle yazan nice şair vardır. Olanaklı mıdır? İşte Mehmet Akif Ersoy ve “İstiklal Marşı”, her sabah binlerce öğrenci bu marşla okula başlar, “güzel okuma yarışmaları” düzenlenir.. Ve bir şiir bir bayrağın yanında yurdun her yanında dalgalanır durur. Az şey mi bu..?
Şair şiir yazar, çünkü bunları başkasının okumasını ister. (Kendi için yazan şair yazmasa daha iyi..) Başkalarının hayran olmasını ister. İstediği herkesin hayran olacağı bir güzellik abidesi yaratmaktır. “Bir şiir yazayım, çok güzel olsun, herkes okusun..” Şairin şiirini yazarken istediği bu değil midir? Aslında o, bu şiirin kalıcı olmasını, okul kitaplarına girmesini, (sevgilisi dahil) herkesin okumasını, asırlarca ezberlenip söylenmesini ister. İster de, nerde o kadar dayanıklı şiir bulabilmek.
..
T.C. M.E.B. Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı'na1994 yılında, incelenmek
üzere gönderdiğim,'OKUL ŞİİRLERİ' adlı şiir kitabımın(Yapıtımın) ,yazı (harf)
punto büyüklüğü,10 puntodan küçük olduğu için,KURUL; yönetmelik gereği
sadece ortaokul öğrencilerine tavsiyeyi uygun bulmuştur.
Eğer,kitaptaki şiirler,10 puntodan büyük harflerle yazılmış olsay
dı,'İlkokul ve Ortaokul (İlköğretim Okulu) öğrencileri için tavsiyesi uygun bu
lunmuştur.' ibaresi kullanılacaktı.
..
HAYATIMIN GİZEMLİ ANLARI
2
Liseyi bitirmiş üniversiteye gitmiştim. Erzurum üniversitesi İslami İlimler Fakültesiydi ilk üniversitem. Karlı yollardan vardığımız bu kar ülkesinde nasıl yapacağımı düşünmeden okula başladım. Kalacak yer bulmak meseleydi. Yurt yoktu. Kimse öğrenciye (bekara) ev vermiyordu.
..
HAYATIMIN GİZEMLİ ANLARI
4
BENSE bileğimin hakkıyla kazanmıştım ancak ilgim olan branşa değil, halen mevcut düzende orta öğrenimini gördüğüm ilahiyatta. Ben de orada tutunamadım. Geçiş yapmak için her yıl sınava giriyordu. Önce Erzurum’da sonra İstanbul Feriköy’de sınavlara girdim art arda. Halen öğrenci olduğum için puanlarım düşüyordu.
..
Ne figanlar gördün yaralı gönül.
Feryat ile derman çakışmaz sana.
Gönülüden olmanın kralı gönül.
Yüksekten bakmalar yakışmaz sana.
Nice dağlar aştın, yorulmaz gönül.
Bulandın, bulandın durulmaz gönül
..
Öğretmenim
Bulunmaz dünyada sevgine denk,
Benim için sen,gayesin ÖĞRETMENİM.
Odaklanmış,sende her türlü zevk.
Sen her güzelliğe mayasın ÖĞRETMENİM.
..
‘Oku’oldu ilk emir göklerden inen yere.
Öğrenmekti ilk görev verilen peygambere.
Ve öğretmek gerçeği arayan gönüllere.
Yeni bir ufuk açmak düşünen beyinlere.
O oldu ilk öğreten eskimez ilkeleri..
..
Kimse mutlu değil.
herkes kendi mezarında debelenen ölüler gibi.
çöplerin ortasındaki kağıt toplayıcısı,
az ilerisindeki evsiz,
yol kenarındaki orospu,
fabrikadaki işçi,
okuldaki öğrenci,
..
Vızır vızır akan trafiğin ta kendisidir hayat!
Ana caddelerin sarmalları, yan yollar; onları adeta içinden çıkılmaz hâle getiren karanlık ara sokaklar, daha beteri, çıkmazlar hayatın kollarıdır, bacaklarıdır, gövdesidir.... Kendisidir...
İster yaya, ister füze misali koşturan aya, ister miskin, ister neft yağı sürülmüş gibi dört nala, caddede olmak, sokağa çıkmak, çıkmaza girmek, girip de çıkmak, akıllanmak, akıllanmamak, uslanmak, dibine varmak, insanlığın hâlleridir...
Herşey insanlığın olduğu yere kadardır...
..
İnsan şekillendirmenin çeşitli yol ve yöntemleri vardır. Eğitim tanımlanırken 'Bireyde istendik davranışları meydana getirme sanatıdır' denir.
Geçmişten günümüze insan şekillendirmenin en etkin yolu insanı çocukluktan başlayarak eğitmek yolu olmuşturki buda en çok gece yatılı okullarda olmuştur.
Osmanlı dan günümüze insanlar şekillendirilirken 12 yaşından küçük çocuklar yatılı okullara alınarak, (aşiret reislerinin çocukları özel devlet okullarına alınmak suretiyle') büyüklerden uyum sağlayabileceklere tarımsal iş alanları açarak (doğu ve güneydoğuda) aşiret reislerine yetki ve topraklar verilerek, uyum sağlamamakta ısrar edenler ise yerlerinden başka yerlere gönderilerek (mecburi iskan yada sürgün) pasifize etme yoluna gidilmiştir.
Tüm bunların ötesinde günümüz eğitiminin insan üstündeki en önemli etkisi insanı tek düze bir beyin haline getirmesidir. Şöyleki anasınıfına ilk başlayan bir çocuğu gözlemlediğimiz zaman bu çocuğun resim çalışması yaparken elinde bulunan tüm renkleri kullandığı görülür. Daha ileri sınıflarda bu renklerin gittikçe azaldığı, renklerin özenle seçildiği görülür ve daha ileri yaşlarda öğrenci artık sadece karakalem çalışması yapmaya başlar.
Bu örneklemeden anlaşılan eğitimin bireyi çocukluktan başlayarak sistemin hedeflediği tek düze kişi haline getirmek ve;
Benim yerime düşünen,
Benim yerime sorgulayan,
..
Ey sevgili öğrenci
Azıcık dinle beni
Duymasan da sesimi
Okuyunca anlarsın.
Ben bir güzel kitabım
Göz alır renkli kabım
..
Sorduğundan dolayı
İşine geliş;
Yanıt verilecek;
Bir bakıma sır...
Nesnel olursa
Litaretüre geçecek.
Sırasını yitiren
..
Çocuk...
Okula geç kalmıştı
Annesi uyuya kaldığından açtı
Hızlı bir şekilde hazırlandı ve dışarıya fırladı
Servis kaçmıştı, önemli bir dersten imtihan vardı
Etrafına bakında, çare adına bir müddet umutlandı
Sonra boyun bükerek içine düştüğü şaşkınlıktan kurtulmalıydı
..
tüm sadeliğiyle
bütün benzetmeleri yok eden
kötülük dilini bilmeyen
soğuk ve karlı günlere inat
tebessümleri düşüyordu
kelimelere
okul ve öğrenci derinliği
..
tüm sadeliğiyle
bütün benzetmeleri yok eden
kötülük dilini bilmeyen
soğuk ve karlı günlere inat
tebessümleri düşüyordu
kelimelere
okul ve öğrenci derinliği
..
(Öğretmenime Sevgilerimle...)
O,benim öğretmenim
Beni sever,beni okşar
Ben,ona layık bir
Öğrenci olacağım...
Der,çabalarım
O,benim karneme yazar
..
Eğitir, bilgi verir
Okulunu sevdirir.
İsteyen velilere
Öğretmen yol gösterir.
Öğrenci bilgi ister
Sımsıcak ilgi ister.
..
OKULLAR TATİLE GİRDİ
Srtes attım rahatladım,
Keyfi ikiye katladım,
Kanatlarım varmış gibi,
Hem zıpladım hem atladım.
..
Ülkemizde ve dünyada eğitim bir ülkenin ilerlemesi,kalkınması,ayakta durması için olmazsa olmazların başında gelir. Toplumları geçmişiyle yarınlarına daha emin adımlarla taşımak için eğitimin çok önemli misyonu vardır.Bu misyonun devamlılığı için eğitim her zaman taze kana ihtiyaç duyar.Bunu da kendisinin geçmişten bu yana yetiştirdiği bireylerle gerçekleştirmeye çalışır. Bireyler farkında olsun ya da olmasın formal ya da informal bir şekilde eğitime katkıda bulunurlar. Eğitim yaşı formal anlamda belki 36 aya kadar düştü ve 3 yaşından sonra belki yaşam boyu eğitim programlarımızıda dahil ederken hayatımızın büyük bir kısmı eğitimle geçmekte. Ülkemizde İlkokul,ortaokul,lise,lisans,yüksek lisans,doktora eğitimi tamamlandıktan sonra bu aşamaların herhangi birinin ardından iş hayatı başlamaktadır. Eğerki öğrenci bu aşamalarda büyük başarı gösterirse belkide yurtdışına gitmekte ve dünya sıralamasında üstlerde olan üniversitelerce "beyin göçüne" dahil olmaktadır,burda yatay bir beyin göçü yaşanmıştır. Yatayda yaşanan bu beyin göçü geri dönebilir,gittiği yerde daha donanımlı olup yuvasına dönebilir,kendisini olabildiğince üst seviyelere taşıyabilir ya da bir aşamada sistemden kopup başka bir hayat yaşayabilir. Zaten bu seviyeye geldiyse kopması düşük bir ihtimal gibi...
Gelelim dikey beyin göçüne. O kadar eğitim alıp teog,lys,kpss,ales,yds girip bölümü,mezun olduğu üniversite ne olursa olsun. Bu sınavlarda başarı elde edemeyen birey,hayatının başlamasını hep ertelemiştir.Zaten başlayacak gibi durmuyordur. Matematikteki dikey eksende gibi aşağı yukarı hareket eder,davamlılık,kararlılık göstemez.Hep pişmanlık yaratır geçmiş tercihleri;keşke daha düşük bir puanlı bölüm yazsaydım da atansaydım diye çünkü yüksek puanla öğrenci alan bölümlerden mezun olan çoğu aday şuan işsiz ve iş beklemekte.eeee ister istemez insan beyni hemen kıyaslama yapabiliyor,benden daha düşük puanla yerleşti ama hemen iş sahibi oldu bense kpss 10 kez girdim olmuyor,alım az puanlar yüksek. Bu şekildeki gibi mezunlara verilen ilk tavsiyelerden biri "özelde çalışsana", oluyor. Özelde özel kölelik yaptırılmak isteniyor ve aday bunu son çare olarak görüyor.Dİkey beyin göçü bireyi hep en derinlere,eksilere,depresyona,tükenmişliğe ve hatta örnekleri çok ihtihara kadar götürebiliyor. Madem 20 yıllar boyunca eğitim almış bireye çıkışta diplomasıyla birlikte iş vermeyecektiniz, neden 20 yıl meşgul ettiniz. Tabikide kendi tercihi bu ama bir zahmet eğitiminin karşılığını da bir nebzede olsa veriniz.
Osmanlı Devletinde Tarhuncu Ahmet Paşa öncelikle devletin geriye doğru on yıllık harcamalarıyla ilgili bir araştırma yapmıştır. Bu araştırma sonunda devletin yıllık gelirleri ile giderinin ne kadar olduğunu yaklaşık olarak hesaplamıştır. Böylece devlet gelirleri ile giderleri arasında denge kurarak denk bütçe yapmayı planlamıştır. İlk kez modern anlamda bütçe hazırlamış, gelirlerin 24 milyon, giderlerin 25,5 milyon altın olduğunu tespit etmiştir.Bütçe açığının saray masraflarının çokluğundan ve lüzumsuz hediye ve bahşişlerden kaynaklandığını görünce, bunları azaltmaya çalışmıştır. Bu çalışma hep hoşuma gitmiştir Tarhuncu Ahmet Paşa ne güzel yapmış,belkide herkes ayağını yorganına göre uzatmış, Devlet bir nebzede olsa toparlanmıştır.Şimdinin teknolojisi,bilgisayar çağı,ilerlemiş eğitim seviyesi ve yüksek kültürü düşünüldüğünde acaba diyor insan çok mu zor denk bütçe gibi bir çalışma yapılarak eksiğimiz fazlamız nedir?, şu bölümlerden,şu işlerden önümüzdeki 10 yıl alımlar az olmalı,gençlerin bu mesleklere yönlenmesi ihtiyaçlar doğrultusunda kısıtlanmalı. Ama nerde? Artık elini sallasan herkes üniversite mezunu,bu anlamda eğitimin denkliğide hesaplanamz mı? Mesela bir A mesleğinden 5000 kişiye ihitiyaç varken 30.000 kişiyi mezun etmenin mantığı nedir. Her mezun iş bulmak zorunda değil diyor bazıları ki bunu diyenlerin zeka seviyesi tartışılır.25 yaşından sonra çaresiz, boş boş gezen diplomalı işsizler,ailelerine karşıda mahcup olmakta,hayatının en önemli yaşları 20li yaşlar çok sıkıntılı geçmektedir. Artık hayat 30-35 yaşında başlamaktadır.Dikey beyin göçüyle 20 yıl aldıkları eğitim yavaş yavaş dibe vurmakta ve bu gençlere eğitim veren öğretmenlerinin,doçentleri,profesörlerinde verdiği eğitim boşa çıkmış olmakta.
Sahi biz niye eğitim alıyoruz, eğitim-öğretim ortamları niye var?
..
Mayis penceresinde sagnak ve gökgürültülü yagmur
Düsen iri damlalar desip delen gökleri topraga döküp bosaltirken
Sirtinda kirmizi gocuk bacaginda mavi don omzunda capraz canta
Akli dünyanin derin bir yerlerinde adimlari islandikca kaldirimlara saplanan
Sopsoguk bir gölge gibi yagmur degdikce ciplak dallarin
Elektirik diregine yakinligini siginip dönen dolanan
Coktan gecikmis bir otobüsün ne geldigi var ne gelecegine
..
Futbol günümüz dünyasında en popüler spor dalı olmayı açık ara sürdürüyor. Başka başka sporlar, boks gibi, basketbol gibi, atletizm gibi, zaman zaman tahtını zorlasa bile, onun seyirci potansiyeline ve insanları çekiciliğine çok da fazla yaklaşamıyorlar... Kazanmak her zaman gurur veriyor tabi ki sporda da başka başka şeylerde de... Son zamanlarda fanatiklik aldı başını yürüdü... Bu sadece bize özgü değil, bütün dünya da fanatizm futbolu, futbolcuyu ve seyirciyi avucunun içine aldı... Rakip takımın futbolcuları ve seyircileri adeta düşman bir ülkenin askerleri gibi gözüküyor öbür takımın taraftarlarının gözüne... Oysa böyle mi olmalı? Hani spor dostluk ve kardeşlikti... Hani sağlık ve zindelik için yapılıyordu bu spor ve onun bir şubesi olan futbol...
Bu gün futbol piyasası dev bir endüstri artık. Ülkeler ve o ülkelerin öne çıkan takımları hem bu işten milyarlarca dolar para kazanıyorlar hem de ülkelerinin reklamını, tanıtımını yapıyorlar... Biz Türkler ise yıllardır başarıya aç olduğumuz için, kazandığımız her başarı gözümüzde büyüyor ve adeta efsaneleştiriliyor, hem basın hem de halkımız tarafından... Hatırlarsınız mutlaka, Puşkaşlı Macaristan'ı elli sene önce 3-1 lik skor ile yendiğimiz galibiyet yıllarca kutlandı, basında ve her yerde konuşuldu durdu...
Eski zamanlarda maçlara giden büyüklerimiz anlatırdı, seyirciler karışık oturduğu halde hiç kimse de birbirine yan gözle bakmaz, kötü söz de söylemezmiş... Şimdi öyle mi? Maç bittikten sonra, cadde de bile rakip takım taraftarlarını görseler hemen paça kasnak dalıyor, dövmeye kalkıyor arkadaşlar. Neymiş, efendim üstünde Galatasaray forması ya da Beşiktaş forması varmış... Yapmayın arkadaşlar, hepimizi bu ülkenin vatandaşıyız. Milli maçlarda, var mı Galatasaray ya da Beşiktaş ayırımı?
..
Okulun demirbaşları durur karşında,
Üçü de olabilir tabi listenin en başında,
Mesleki tecrübelerini sorarsanız eğer,
Üçü de yolun yarısında 30-40 yaşında…
Sağda Türkçe Öğretmeni Orhan Duman,
Ooo cesaret verir, güç katar dik durman,
..
Yazılı sözlü sınavlarında.
Canımıza can katan kopya.
Çalışmasan olmaz kafalarda.
Çalışanların hatırlaması, kopya.
Bilmeyene ne denirse densin.
..
