Öfkeye sıkılan kurşun Şiiri - Tolga Sönmez

Öfke ellerini taşa bilemiş yürüyordu yurdum üstüne,
Bu toprak olup bitene şahittir.
Yılan ıslığı duyuldu bir süre,
Her öfke bunalımında olduğu gibi yayıldı,
Taştı sokaklara.
Kımıl zararlısı cinsinden bir omurgasız
Salınıyor gök kubbe de.

Asil ruhlar taşıyormuş omzunda garp,
En adil seçimlerinde sıkılmış kurşunlar
Faili zapt edilmiş bir yığın katil- i namzet,
Kazamıydı kamyonun gürültüsüne karışan ses?
Enkazı anlamsız bir saltanat’mı asalet.

Derininde devletin şimşekler çakıyor,
Hiçliğin kaynağında ne yürekler yanıyor.
Sahilin dinginliğini özlerken millet,
Uzaklarda simsiyah düşler büyüyor.
Kaması işlemeli hançerin çeliğinde su,
Bağıra çağıra susmayın ne olur,
Silkinin bırakın suya ellerinizi.
Matem vakti değil çoğalın arşın arşın,
Her birimiz halkız,
Her birimiz çelikten kurşun.