Metamorfoz Şiiri - Tolga Sönmez

Okadar uzadı ki gece,
Gözlerim yorgun,dipsiz karanlığa bıraktı kendini.
Dünyanın hızı yavaşladı artık,
Kalbimin ritmiyle atıyor,
Uzaklarda şimdilerde yepyeni bedenler doğuyor.
Ey toprağın içindeki ateş!
Çağlara kafa tuttun.
Yeşerdin,tazeledin kendini herseferinde.
Bense dümeni boşalmış gemiyim artık.
Rüzgar ve dalga dans ederken şafak sökmek üzereydi.
Kayaların ufalanmasıyla toprak,
Toprağın suya doymasıyla taşkındım evvelce.
Sırtımda ki kamburu silkindim çabucak.
Ve silkindim biriktirdiğim düş kırıklarını,
Savurdum attım üzerimden,
Tanıdık renkte değildi gökyüzü.
Aksak ritimler oluşmuştu,
Kızıl lav denizinde,
Şimdi soğuyordu üstelik.
Yaşımın ağırlığını yol aldığım zamandanmı artırdım,
Yahut artarak zamana gençliğimimi bıraktım?
Zamanıdır kozamda kendimle tanışacağım.