Öfke ve zeka törpülerken kelimeleri,
Her sıyrılışın da biraz daha karışıyorsun mahvolmuş kalabalığa...
Gün nasıl aydın olsun ki.?
Bırak gün onların karanlığın da kalsın...
Üzerime bulaşmış çirkefi onlar gibi süs zannetmeden,
Koyu sade kahvemi dumanlaya bileyim..
Evrende ne kadar çaresiz, yalnız ve acizdir şu insanoğlu.
Birde kalabalıktan koparsa,
Mecburen takılan maskelerin esiri olur... "İ.D.K"
Kayıt Tarihi : 28.6.2019 15:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!