Öfke, Ölüm, Acı. Şiiri - Hikmet Şahan

Öfke, ölüm, acı
Artık hepsi, onun bir parçası
Öfke, ölüm, acı
Artık hepsi, bu naif bedenin katili

İşte şimdi… Sessizlik…
Fırtınadan önce gelen.
İşte şimdi, her şey sustu
Ve öfke, bedene el koydu.

Bıçak, havada dans eder
Aynı boğazdan, aynı boğaza geçer.
Şimdi, yaklaştı onun vakti
Ve nefret edilen ölüm, kapıya dayandı

Fark etti, gözüne kan geldi
Nedir bu olan, gerçek, hayal?
Gözünden perde indi, entrika sandığı şey - bitti.
Öfke gözüne perde, ruhuna ateş düşürdü…

Fakat ateş söndü,
Ve ruhu sezdi olayı,
Ne olduğunu anladı!
Ve vahşi acıya, yol açtı.

Kan, her yerde kan
Çok karanlık bir sahne duruyor evinde şuan,
Atmosferi ışıkla dağılmaz,
Ateşle yakılmaz, hale gelmiştir.

Kafasını yere vurur… bin sefer, bin sefer!
Ağlar, kendi etini-derisini parçalar
Korkunç bir kükremeyle anar
Onla yaşayamayacak olan günleri.