Odam hüzün kokar benim
Ne zaman dara düşsem,ona koşarım
Beyaz duvarlarına dökerim hallerimi
Sesi soluğu çıkmaz ama;
Geri de çevirmez hiç,dinler beni
Odam hüzün kokar benim
Ne zaman ağlamak istesem,ona koşarım
Çocuğunu sahiplenen anne gibi bağrına basar
Sesi soluğu çıkmaz ama;
O da içten içe ağlar benimle
Odam hüzün kokar benim
Ne zaman deliye dönsem,ona koşarım
Beyaz duvarları tebessüm eder,okşar saçlarımı
Sesi soluğu çıkmaz ama;
Kuzey rüzgarı gibi eser benimle
Odam hüzün kokar benim
Ne zaman sevinsem bir şeye,ona koşarım
Hüzün kokan beyaz duvarlarına anlatırım olup biteni
Sesi soluğu çıkmaz ama;
Oğluyla gururlanan baba gibi eğilir,alnımdan öper beni
Kayıt Tarihi : 10.11.2013 21:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!