Odak noktasındayım yalnızlığın

Kar örtüyor izleri,
Rüzgar döneniyor kuytularda,
Bir ağrılı sessizliktir,
Kucaklayan her yanı.
Öfkeyle geliyor gece,
Beyazlara bürünmüş kentin üstüne.
Bu görmüş, geçirmiş,
Rus çizmesiyle ezilmiş,
Amerikan postalıyla çiğnenmiş kentin
Çirkinliklerini, pisliklerini örtmek için.

Telaşla yanıyor ışıklar,
Boğuluyor kent ışık selinde.
Kıskanıyorum ışıklar içindekileri.
Gökkuşağı gibi rengarenk sefil kenti.
Odak noktasındayım yalnızlığın.
Kapkara aşilmaz duvarların.
En derin okyanus çukuru özlemim.
Yüreğim savrulan güz yaprağı.