Ocak On Yedi Şiiri - Mesut Bıyık

bir güvercin kondu ocak on yedi
önce gözlerime sonra kalbime
bir güvercindi evet ellerinden tanıdım
ellerinde bulutların kokusu vardı
gözlerinde yükseklerin buğusu

güvercindi sekişinden anladım
tutundum uzattığı o yeşil dala
gözleri zeytindi saçları nehir
barıştırdı beni son kez hayatla

bulutun ardındaydı şehir ocak on yedi
bir gülümseyişti bulutları dağıtan
o gün ilk kez şehir güldü yüzüme
bir muammaydım çözüldükçe dolaşan
çözüldüm bağlarımdan bir bakışta gözüne

belki anka kuşuydu ağzında zümrüt
kaf dağında düşlerken karşıma çıkan
tutundum kanatlarına ocak on yedi
çatık kaşlı bir hayattı ardımda kalan