O Yağmur Şiiri - İsmail Akyüz

Yine yağıyor kahırlardan süzülüp gelen o yağmur
içimde yeşeren umutların gözlerini kapatarak
tutsak bir günün esareti daha sessizce üstüme akıyor
her gün biraz daha fazla hasret kokuyor toprak
biraz daha kuruyor çatlamış suskun dudaklarım
dudağına gülümseyen bir gül yaprağı sakladığım
o unuttuğum kadın yine yüreğimin dibini arıyor
nereye kaçıp kendime baksam ömrüm bir avuç keder
kim görse yalnızlık vurgunu bir akşam gözlerim
biliyorum hüznün umuduna yol alan bir sessizim
ah kimsenin ağlamadığı kadersiz gözyaşı
ah kızıl güneş kara toprak hayatı dolduran acı
yüreğimin kuytusunda kışlayan karanlık
tükenip bitiyor içinde kim nasıl girerse
umarsızlığım senin yüzünden acılarım senden
bırakıp git beni ömrüm temelli tükenmeden