O'nu Yirmi Geçe Şiiri - Şair Düşötesi

kimsesiz bir akşamüstüyüm şimdi
güneş battı batacak
içimdeki çocuk telaş içinde
ağladı ha ağlayacak
dört duvarımın balkonudayım şidi
sesimi çalan rüzgar ben miyim
kim bilir
caddeler seyrediyor gözlerim
caddeler seviyor gözlerim
dışarıda ışık oyunlarıyla kımıldayan şehir ağlamaklı
şehri seviyor gözlerim
biraz sonra geceyim O'nu yirmi geçeyim
sarhoş bir şarap şişesiyim ahmed'in meyhanesinde
kanıla kanıla içilmek istiyor gözlerim
semayı yırtan güneşe inat geceyim
karanlanlıklar içinde sağanağa
karşı mum aleviyim
baksana yağmurlarla sevişen çehreme
şimdi ağlayan dalgın şehre dönük yüzüm
ve unutmadım zülfün teline verdiğim sözü
ama kopamıyorum bu şehirden
bu şehir benden kopmuyor
canveren sokak lambaları beni seviyor
saat O'nu yirmi geçe caddesi beni seviyor
bu şehir beni seviyor
ben ölesiye seni
sen
sen;
kimbilir`;
belki bir çiğ tanesini
belki özlemeyi
belki bir serçenin kanadındaki esnekliği
kimbilir belki hala düşlerindedir
saat O'nu yirmi geçe caddesi