O’nlar
Ah! O’nlar ne zalimdir birbirine benzerken
Ne insafsızdır, ne merhametsiz
Gözleri yeni gökkuşaklarından başka şey bilmez
Kıvrılmış kedi kıvamında bir masumiyet pelerini omuzlarında
En okkalı zehirlere bulanmış yüksek ökçeler gidişlerinde
Buharlaşacak birkaç yalancı damla izi
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
GİDEN GİTSEDE KALAN UNUTMADIĞI SÜRECE GİDEN UNUTAMAZ
BİZ BİLEMEYİZ SADECE UNUTTU DERİZ AKLIMIZDA
UNUTULANLAR UNUTMADIKÇA UNUTMAK İSTEYEN UNUTAMAZ
BU BİR ÇEŞİT TELEPATİ DİYELİM +10 TAM PUANIMLA ŞAİRİMİZİ YÜREKTEN KUTLUYORUM
Değerli dost. Övgü ve eleştiri bir aradaydı bu şiirde. Ama sevgi hiç bir zaman tek taraflı olmaz, yaradılış ve doğa kanunu bazı şeyleri farklı kılmış, belki o yüzdendir o'nlar hep ressamlara konu olmuşlar, şiirlere esin olmuşlar. Kutlarım yüreğinizi beğeniyle okudum. Tam puanımla Saygılar sunarım...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta