O milatla karalar patlar

/……..karalar/karanlıklar;
renginde bir demet ‘ben’, solmuş çiçek bekleyişidir,
bir ayağı kırık iskemlede her köşe başı…/

ne de çok merak ederdim, yaşlılığım nasıl olacak diye
şimdi altmış yaşım gibi, çoktan geride kaldı o merakım.
ama arada başımı şöyle çevirip, geriye baktığım zaman
bütün albümlerimde ağlayan,
o sensizlik fotoğraflarım…
(…seni yaşayamadan yaşlanmışım ya, ona yanarım)

öyle yanarım ki, şiddeti zehir gibi kırbaçlar yüreğimi
sularım buz tutar, dallarım ölür, dökülür yapraklarım.
işte o zaman, bütün ışıklar söner yaşadığım şehirlerde
dünlerim boğulur sensizlik denizimde,
buna yanarım…
(…başımı alır ellerimin arasına, yağmur olur ağlarım)

hem nasıl ağlarım, türküsüne saz çalamayan aşık gibi
sarı sıcak yolların ilk adımında, düğümlenir çığlıklarım.
o an elimde, alnımın çizgilerinden akan bir sicil defteri
her satırında yazılı göremediğim ismini,
okur-okur ağlarım…
(…nice nafile destanlar yazar, yüreğimde saklarım)

...,

saklarım canımın içi, saklarım..,
kim bilir, belki adını doğum günü koyacağımız bir gün
çıkarsın karşıma bir yakamoz olup, sana göz kırparım.
o gün yüreğinde şiire döner, yüreğimde saklı destanlar
patlar içimde karalar, maviler çıkar,
seni mavilere saklarım…
(…her mavide şiir-şiir seni yazar, seni yaşarım)

/……..işte milat;
çeker içimdeki bombaların pimini tanrının gecikmiş eli,
artık sensiz zamanların intihar vaktidir…/