!
kimsecik yoktur o an
karamsar unsurların dokusunda
onu bekleme,
gölgelerin kara teninde
kızıl yanıklar da olmayacak,
şehrin gece güneşi o mehtap
sana hiç de dost değil;
gürbüz gölgeler sağlam kuytularında
toplayabilir
ellerini üzerlerinden aklının
çağırabilirsin kendini;
korkunun atlatabilirsin hendeğinden
bir devenin sırtına yükleyip bir güneşi.
derin şişelerde boğulurken sabahların
akşamcı yeminlerin çürütmüştü
ilkel hasretlerini,
intihar etmişti intizarından
ölü sabahların tedirgin horozları.
o mehtâbı unut!
gülleri açmamış olabilirdi tedirgin kırmızıya;
katran döküp yangına ver tedirgin kırmızıyı
bahçeleri yeşertmek zorundasın bahçeleri
kendinden emin beyazlar için
deterjana gerek yok
o devenin taşıdığı güneşle kurut
kuru temizle kuşkulu semasını zihninin
o mehtâbı unut işte
yürütmek zorundasın bahçeleri
ve sen yürümek zorundasın
ezdiğin kâbus kılıklı leşte
2004
Samsun-ADA Dergisi 10.sayı 2006
Kayıt Tarihi : 6.9.2004 16:21:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!