Annemin dört kızı var
Daha ne bir gün işaret parmağıyla
Ahh seni seni der gibi parmağını kaldırdı
Ne de, olur ya, düşerken hani
Bir çığlık sesi çıkardı
Kucağına alırken bile
Ben çocukları hırçın severim
Koşar, zıplar, oynar, boğuşurum
O hep yumuşacık
Sesi yumuşacık, eli yumuşacık
Bakışları hep sadece sevgi dolu yumuşacık
Bir anısı var çok sevdiğim
Konuşurken şöyle ordan burdan
Bir daha düyaya gelsem oldu konu
Kıpırdandı, gözleri ışıl ışıl
Ben gelsem derim, o gelirsem der
Bir daha gelirsem avukat olacağım…
Bana dünya bağışlansa sevinirdim öyle
Annem okur-yazar değil….
Anneannemi yatağında hatırlıyorum
Felçti...uzun yıllar
Annem de felç oldu, kaç kez üstelik
Dayandı, direndi, kalktı ayağa
Her kezinde….
Hep dayanmak oldu işi gücü…
Çok iyi de at tımar edermiş
Ben yokken, kardeşim yokken
Ablalarımız da yokken
Polo türü bir oyuna dayılarıma katılırmış
Toplarını ottan, samandan yaparlarmış
Çocukken bana hep durmadan
Öldü…öldü…bakışları…ve o mezarlık...
Babaannem…büyükbabam….amcam…
Hep de sevdiklerim taparcasına…her neyse
İsyanı tuttu ki şu yüreğimin
Var yansınla o gökyüzüne
İn aşağı yüzleş benimle
Neden şimdi henüz daha….diye
Bugün geriye baktığımda
Yanımdaymış, dinlemiş beni diyorum
Annem yaşıyor 82 yaşında
Yine hala o hep yumuşacık
06.02.2006..... Aile, toplumun en küçük grubu
_______Bir de derdi olur ki
_______Ne bir ne iki Üçüncü Dünya Savaşı sanki
_______Geleceğe hazırlanmaya bir cennet bahçesi
Kayıt Tarihi : 7.2.2006 10:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ablalarımız da yokken
birgün sizin kadar birikebilmek sizin kadar coşabilmek umuduyla.Yorum yapmak ne haddime .Ağzı açok bir hayranım sadece...Saygılarımla..
Hepsi de yaşam tanıklıklarımızı aslında kağıtlara dökmek , bugünden kendimizden bir iz bırakırken beyaz sayfalara , aslında bir insanlık tarihi kesitini aktardığımız bilgisi ile yazmak yazmak isteği yükselen her gün.
Amma da garip bir cümle oldu değil mi, kurulumu açısından:)))
Ancak şimdi, biçimci davranıp sonradan düzeltme, toparlama yapmadan aktarmak, istedim ve olduğu gibi bıraktım cümleyi. Çünkü o kadar farklı şeyi içiçe düşündürdü ki şiir, çıkıverdi klavyeden düşünme hızında içiçe kelimeler.
Aileler, ailelerimiz.
:)
sevgilerimle
aynur özbek uluç
TÜM YORUMLAR (2)