O Günlerde Şiiri - Sinan Karakaş

Ne dam kaldı, ne direk,

Ne de küçe kapısı,

Bitti kazmayla kürek,
...
Yıkık artık yapısı.

Yoktur damı loglayan,

Nerede odun kıran,

Bu gün gibi değildi,

Çoktu halleri soran.

Nerde şahriye çeken,

Sokuda bulgur döğen,

Bibi ve nene vardı,

Teşiyle iplik büken.

Evlerde eşik vardı,

Arkları biraz dardı,

Zenginler naçarların,

Hallarını sorardı.

Abdest için ibrıklar,

Kuyularda çıkrıklar,

Bellerde kuşak vardı,

Başlarda da sarıklar.

Uzun uzun küçeler,

Yem bekleyen serçeler,

Hechecıkler merteğe,

Kurardı yuvacıklar.

Çocuklar gar oynardı,

Leyli beşikler vardı,

Babaların suratı,

Evlerde hep duvardı.

Evlerde pısık vardı,

Tajiler hep koşardı,

İnsanlar o günlerde,

Mutlu mesut yaşardı.