O Günler Şiiri - Hayrani Abdullah Öztürk

Menfaatsiz sevmeyi
Bıkmadan beklemeyi
Korkmadan düşünmeyi
O günlerde öğrendik.

Günler o günlerdi
O günler ne güzel günlerdi.

Aç kalıp sabretmeyi
Yemeden beklemeyi
Doymadan çekilmeyi
Sahurda sevinmeyi
O aylarda öğrendik.

Aylar o aylardı
O aylar ne hoş aylardı.

Kardeşçe paylaşırdık
Nefisle savaşırdık
Düşeni kaldırırdık
Hak yolda barışırdık.

Yıllar o yıllardı
O yıllar ne mutlu yıllardı.

Eridik, sebat ettik
Horlandık, eğilmedik
Güçsüz iken güce direndik
Kaybettik, asla üzülmedik
Cücelere imrenmedik.

Ömür o ömürdü
O ömür ne bereketli ömürdü.

Yeni elbiselerimiz yoktu
Yeni kitaplarımız vardı
Satırlarla selamlaştık
Sayfalarla bayramlaştık.

Bayramlar o bayramlardı
O bayram ne güzel bayramdı.

Cumalara giderdik toplu halde araçlarla
Sevinç ve heyecan vardı ruhlarda
Tıpkı cennette Cuma yaşar gibi giderdik.
Rabbimize kulluk için giderdik
Cennette bu yolculuk rüyet olacak bilirdik.

Cumalar o cumalardı
O Cuma ne güzel cumaydı.

Bilmeden bilge olduk, sevindik
Hayatı nurlu bulduk, eğlendik
Bilirken bilmez olduk, direndik
Gerçeği hakta bulduk, eğildik.

Zaman o zamandı
O zaman ne güzel zamandı.

Onun rahle-i tedrisatında
Cennete giden nurlu yolunda
İnşirah veren nurlu irşadında
Ruhum eridi kıvama geldi
Bana bende beni gösterdi

İnsan o insandı
O insan ne güzel insandı.

14/10/2011 Cuma