O bir kadındı kendi ayakları üzerine basabilen. Tuttuğunu kendi başına koparıp, bizlere öğretilenin dışında kendi yönünü tayin edebilen...
O bir kadındı içinde kopan onca fırtınalara göğüs gerip, bildiği yolda yürüyüp giden. Gözyaşlarını içine akıtıp, hüzünlü günlerini sinesine gizleyip, bizlere öğretilenin dışında yaşamasını bilen...
O bir kadındı mutluluğunu dışarıya vuran, huzurunu yansıtan. Bir gülüşüyle hayata renk katıp, en küçük şeylerle bile yaşamını şekillendirebilip, bizlere öğretilenin dışında hayatı yaşanılır kılabilen...
O bir kadındı çoğu zaman kendi seçimini yapmasına izin verilmeyen, baskıyla başka bir hayatın kucağına zorla itilen, bizlere öğretilenin dışında o hayatı zehir edilen...
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta