O Bir Çim Adamdı Şiiri - Mahir Çiçek

o bir çim adamdı masada oturan
kulak ve burnu düğmeli
gözleri bir çift siyah boncuktan
tepesi yeşeren hoş bir adam
öylesine melül öylesine boş bakan
............
sabahları ilk işi kırpılmak olurdu
dertleşmek isterdi sanki çimi kesilirken
bildi bir hayli doyasıya baharı yaşadığını
zamanı geldiğinde o da her ot gibi
önce solup sonra öleceğini biliyordu
çok istediler yaşatmayı odadakiler olmadı
kaderiydi ölüm zahir ömrü o kadardı
işte o sabah işe gelenler toplanmışlardı
masa etrafında hüzün vardı
ten çoraba mahkum başı talaşlı adam
boynu üzerine yığılmış kalmıştı
ölüm karası çökmüştü üzerine
iki gözü önüne akmıştı
...........
o çim adam iyi bir sırdaştı
şimdi masa üzerinde yerinde yok artık
çöp kutusunda götürüldü, çöpe gitti
gördükleri boncuk gözlerinde
duydukları düğme kulaklarında
sonsuza dek sır olarak kaldı. 20207mcicek