Çocuk ve Uçurtması Şiiri - Mahir Çiçek

kaçan uçurtması ardından koşan
bir çocuk düşmüş ağlıyordu
dizi yaralanmış habersizdi akan kanından
hüzünlü gözleri uçurtmasını arıyordu
parçalanarak gelen annesi
kaldırdı düştüğü yerden oda ağlıyordu
çocuk salya sümük burnunu çekerken
uçurtmam kaçtı anne diye ağlıyordu.
………..
uzun yıllar sonra hüzünlü bir adam
düştüğü yerde dizleri üzerine çökmüş
yüzü elleri arasında hayli düşünceli
dalmıştı gözleri uzaklara
sanki bir şeyleri arıyordu
........
tebessümle dudaklarından döküldü
ah bir daha çocuk olsam
uçurtma ipini bilerek zağlatsam
kaçan uçurtmamı götürse rüzgar
ağlayarak ardından bir daha koşsam
dizlerim üzerine düşüp kanatsam
avazımın çıktığı kadar bağırıp
uçurtmam kaçtı anne diye ağlasam
çığlık çığlığa koşarak gelse
düştüğüm yerden beni bir daha kaldırsa
yanağıyla göz yaşlarımı silip bağrına bassa
ben de !
uçurtmam bahaneydi anne
seni özledim diyebilsem, dedi
tebessümü göz yaşına boğuldu
buruk yüreğine aktı aktı
......
uzun yıllar sonra düştüğü yerde
dizleri üzerine çökmüş bir adam
kaçan uçurtması ardından giden
bir daha asla geri dönmeyen
kaybettiği meleğini annesini arıyordu. 010607mcicek