O Bank Şiiri - Sadık Kocabaş

Ben her yağmur yağdığında
Şiddetine bakmam oraya giderim.
Giderim diyorum da ben istemesem de
Ayaklarım kendiliğinden gider.
Şemsiye yağmurluk almadan giderim,
Hiçbir dükkâna, vitrine bakmadan giderim.
Hiç kimseye aldırmadan otururum o banka,
O bank'tır bütün dünyamı alt üst eden.
O bank'tır beni akıl tutulmasına
İten,
O bank'tır her şeyi başlatan,
O bank'tır her şeyi bitiren.
O bankta başladı ilk bakışmamız,
O bankta başladı yakınlaşmamız,
O bankta başladı ilk tanışmamız,
O bankta başladı ilk çatışmamız.
O bankta bitti son tartışmamız,
Hızlı adımlarla ardına bile bakmadan
Gitti.
Ne af diledi ne de sitem etti,
Hızlı adımlarla ardına bile bakmadan gitti.
Doktor bey, benim aklım
Onu bulduğum yerde gitti,
Ve onu kaybettiğim o bankta bitti.
Aklım onu kaybettiğim
O bankta yitti,
Şarabın ucuzu başka çarpmış beni,
Suç bankta demişim olmuşum deli.
Bekçiler beni o gece yarısı bankı
Sökmeye çalışırken görmüşler,
Hırsız sanmışlar hırpalayıp adamakıllı dövmüşler.
Anlamışlar sonra banka sımsıkı sarıldığımı,
Bu delirmiş diye bana kahkahalarla gülmüşler.
Sökseydim o bankı bitecekti çile,
Sökseydim o bankı bitecekti çile.
Bu acı şiiri de getirmeyecekti dile,
Yazdı işte, bu dizeleri Kalemsiz Şair diye.