nûrusiyâh
kalbime hayat veren su
o bakış ki çocukluğuma çocuk
gençliğime hazine
emenat değil mi canın
neyine gerek ölüm, senin
niye yola düştün ki benimle
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta